مدرسه علمیه حضرت زهرا(س) دورود

  • خانه 
  • تماس  
  • ورود 

اهمیت حفظ ارزش غذایی مواد خوراکی و رعایت بهداشت آن

23 بهمن 1395 توسط لیریائی

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

برای حفظ بیشتر ارزش غذایی و رعایت بهداشت در تهیه و صرف غذا رعایت نکات زیر لازم است:

- از سرخ کردن زیاد سبزی‌های مورد استفاده در غذاهایی همچون قورمه سبزی که باعث از دست رفتن ویتامین‌های آن می‌شود، خودداری کنید.

- چربی‌های اضافه همراه با گوشت در انواع خورش و یا حتی قبل از چرخ کردن گوشت را تا حد ممکن جدا کنید.

- پوست مرغ که حاوی کلسترول فراوان است را قبل از طبخ به طور کامل جدا کنید.

- از انواع حبوبات و سبزیجات بیشتری در داخل غذاها استفاده کنید.

- تا حد امکان روغن مورد استفاده در طبخ غذاها را کاهش دهید و به جای سرخ کردن غذاها به تفت دادن آن‌ها اکتفا کنید.

- از روغن‌های با اسید چرب ترانس پایین (کمتر از 10 درصد) در طبخ غذا استفاده کنید.

- در صورت لزوم از روغن مخصوص سرخ کردنی برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کنید.

- مصرف نوشیدنی را به همراه غذا به حداقل برسانید.

- در صورت مصرف نوشیدنی، آب و دوغ کم نمک و بدون گاز را به سایر نوشیدنی‌ها ترجیح دهید.

- از بیش خواری در مصرف غذا خودداری کنید و در صورتی که حجم غذا بیش از نیاز شماست، اضافه غذا را در ظروف در بسته در یخچال نگهداری کرده و در وعده غذایی بعد مصرف نمایید.

- میزان نمک افزودنی به غذا را محدود کنید و فقط از نمک یددار تصفیه شده استفاده کنید. از نمکدان هنگام غذا خوردن استفاده نکنید.

- از مصرف «نمک سنگ» برای خیساندن برنج جدا خودداری کنید. سنگ نمک به دلیل ناخالصی‌هایی مانند گچ، آهک، شن و ماسه و آلودگی‌های مختلف سلامت شما را به خطر می‌اندازد.

- از سوزاندن غذا در زمان کباب کردن یا پخت (کباب، جوجه کباب، ته دیگ و …) خودداری و از مصرف بخش‌های سوخته غذا نیز پرهیز کنید. بخش‌های سوخته غذا دارای مواد سرطان‌زا هستند.

- چنانچه از شیر یا شیرکاکائو برای پذیرایی استفاده می‌کنید، از شیرین کردن بیش از حد آن اجتناب کنید. همچنین از شیرین کردن بیش از حد شربت‌ها به علت این که حاوی کالری بالایی هستند، خودداری کنید.

- بیماران مبتلا به چربی خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باید در مصرف غذاهای چرب و در حجم زیاد احتیاط کنند.

- برای جلوگیری از نفخ حاصل از خوردن حبوبات در غذاها می‌توانید قبل از طبخ آن‌ها را به مدت حداقل 4 ساعت در آب بخیسانید و پس از دور ریختن آب باقیمانده، حبوبات را به غذا اضافه کنید.

- ترجیحا از خرما و کشمش به مقدار کم به جای قند در کنار چای استفاده کنید.

- مصرف روزانه میوه،سبزی تازه و شیر و لبنیات کم چرب را فراموش نکنید.

نکات بهداشتی در تهیه و مصرف غذا:

- دست‌های خود را قبل از تهیه غذا و در مواقع ضروری با آب و صابون بشویید.

- تمامی سطوحی که برای تهیه غذا و آشپزی استفاده می‌کنید قبل از هر گونه پخت و پز شسته و پاکیزه کنید.

- تمامی غذاها را به ویژه گوشت، ماکیان، ماهی و تخم مرغ را به طور کامل بپزید.

- از ظروف متفاوت و مجزا برای نگهداری، گوشت، ماکیان و ماهی استفاده کنید.

- از کارد و تخته آشپزی مجزا برای مواد غذایی خام استفاده کنید و بعد از هر بار استفاده آنها را به خوبی بشویید.

- از ظروف مجزا برای نگهداری غذاهای خام و پخته استفاده کنید.

- غذاهایی مانند سوپ و خورش را قبل از مصرف دوباره، به خوبی بجوشانید و مطمئن شوید دمای آن به 70 درجه رسیده است. تنها به گرم کردن آن اکتفا نکنید.

- غذاهای پخته را در درجه حرارت اتاق بیش از 2 ساعت نگهداری نکنید. درب ظرف باید حتما بسته باشد و غذا در معرض هوا قرار نگیرد.

همواره از مواد غذایی سالم و تازه استفاده کنید.

- از مواد اولیه بهداشتی و پاستوریزه مانند کشک، شیر، ماست و پنیر پاستوریزه و کم چرب استفاده کنید.

- سبزیجات را به خوبی بشویید. سبزی‌هایی که به صورت خام مصرف می‌شوند و یا در تهیه سالاد به کار می‌روند باید کاملا شسته و ضد عفونی شده باشند. (سبزی‌هایی که پخته می‌شوند احتیاج به ضد عفونی کردن ندارند فقط باید حرارت برای پخت آنها کافی باشد.)

- از مواد اولیه‌ای که تاریخ مصرف آن منقضی شده است استفاده نکنید.

- در زمان طبخ غذا از روزنامه به عنون دمکنی استفاده نکنید.

- در صورت تمایل به تهیه غذای آماده از مراکز فروش غذا و رستوران‌ها، غذا را از مراکز معتبر و دارای مجوز بهداشتی تهیه کنید.

- از سرو چای داخل لیوان‌های پلاستیکی شفاف و یا غذا در ظروف پلاستیکی خودداری کنید. استفاده از ظروف پلاستیکی برای ارایه نوشیدنی‌ها و غذاهای سرد بلامانع است.

- در توزیع غذا، ترجیحا از ظروف یکبار مصرف بر پایه گیاهی استفاده کنید.

- گوشت و مرغ را از مراکزی که تحت نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی هستند، تهیه کنید.

- از برگرداندن روغن استفاده شده به ظرف اصلی و یا استفاده مکرر از روغن سوخته شده جدا خودداری کنید.

- در صورت تمایل به مصرف مجدد غذاهای نگهداری شده در یخچال، آن را به طور کامل گرم کنید.

- از گرم کردن مکرر غذای مانده و توزیع آن جدا خودداری کنید.

- در صورت تهیه غذاهای نذری مانند شله زرد، حلیم و آش، از روغن، نمک و شکر به میزان کافی استفاده کنید.

- در تهیه غذاهای نذری از روغن جامد استفاده نکنید. روغن جامد حاوی مقادیر زیادی اسید‌های چرب اشباع و ترانس است که خطر بروز بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

منبع:.shafaf.ir

 نظر دهید »

درمان با نمک و برخی خوراکی ها .....

20 بهمن 1395 توسط لیریائی

درمان با نمك

در كتاب كافى ، هشام بن سالم ، از امام صادق (عليه السلام ) نقل مى كند كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) به على (عليه السلام ) فرمود: ((يا على ! غذا را با نمك شروع كن و با نمك ختم نما؛ زيرا اگر كسى چنين كند، از هفتاد و دو نوع بلاء و بيمارى، از قبيل جنون و جذام و برص، در امان خواهد بود.))


حضرت على (عليه السلام ) فرمود: ((ابتداى غذا نمك بخوريد، اگر مردم مى دانستند نمك چه خاصيتى دارد، هر آينه به جاى داروهاى مجرب ديگر، آن را انتخاب مى كردند.))

همچنين فرمود: ((اگر در سر سفره غذا نمك نباشد، ملائكه حاضر نمى شوند؛ زيرا شروع كردن غذا با نمك، باعث صحت بدن مى شود.))

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((اگر كسى همراه اولين لقمه غذا، نمك بخورد، لكه هاى سياه و سفيد صورت را برطرف مى سازد

درمان با حليم
در كتاب كافى از امام صادق (عليه السلام ) نقل شده است كه فرمود:

اميرالمؤ منان (عليه السلام ) فرمود: ((بر شما باد! خوردن حليم، چرا كه آدمى را به مدت چهل روز در عبادت، با نشاط مى كند و اين همان مائده اى است كه بر رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) نازل شده است .))

در كتاب عده، از امام صادق (عليه السلام ) نقل شده است كه فرمود: ((يكى از پيامبران از ضعف بدن و عدم توانايى در جماع، به خداوند شكايت كرد. خداوند او را به خوردن حليم فرمان داد.))

در حديثى ديگر، آن حضرت فرمود: ((روزى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از درد كمر به خداوند شكايت كرد، خداوند او را به خوردن حليم فرمان داد.))

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: روزى جبرئيل بر من نازل شد و مرا به خوردن حليم دستور داد، تا اين كه نيرويم براى عبادت بيشتر شود و قوه باه را بيافزايد.


درمان با عسل
در كتاب ((كافى )) و ((عده )) آمده است : امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((مردم به هيچ چيز مانند عسل ، درمان نشده اند)).

از ابى الحسن (عليه السلام ) نقل شده است كه فرمود: ((به هيچ بيمارى به اندازه عسل ، از چيز ديگرى شفا و درمانى نديد.))

از ابى الحسن (عليه السلام ) نقل شده است كه فرمود: ((هر كسى در امور جنسى ناتوان گشت ، خوردن مخلوط عسل با شير براى او نافع است .))

رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: ((هر كسى خواهان تقويت نيروى حافظه است ، عسل ميل كند.))

همچنين ايشان در حديثى ديگر فرمودند: ((بهترين آشاميدنيها، عسل است ، زيرا محافظ است و سردى سينه را از بين مى برد))

امام كاظم (عليه السلام ) به نقل از پدرانش ، از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) نقل مى كند و مى فرمايد: ((عسل موجب شفاى هر بيمارى مى باشد، باد را مى شكند و تب بر است.

 

 مردم به هيچ چيز مانند عسل ، درمان نشده اند

 
درمان با شير
ابى الحسن اصبهانى مى گويد: نزد امام صادق (عليه السلام ) بودم ، مردمى به او عرض كرد: فدايت شوم ! در خود احساس ضعف مى نمايم . امام (عليه السلام ) فرمود: ((بر تو باد خوردن شير! چرا كه موجب رشد گوشت بدن مى شود و استخوان ها را محكم مى گرداند.))

امام باقر (عليه السلام ) فرمود: ((شير گوسفند سياه ، بهتر از شير گوسفند قرمز و قهوه اى و شير گاو قهواى بهتر از شير گاو قرمز است .))

منافع و زيانهاى پنير
يكى از ياران امام صادق (عليه السلام ) در كتاب كافى نقل مى كند و مى گويد: مردى از امام صادق (عليه السلام ) راجع به پنير پرسيد. ايشان فرمود: ((بيمارى زا است و هيچ خاصيت درمانى ندارد)) امام همين كه موقع شام شد، آن مرد بر امام صادق (عليه السلام ) وارد شد و مشاهده كرد كه بر سر سفره آن گرامى پنير وجود دارد، عرض كرد، هنگام روز، راجع به پنير از شما سوال نمودم ، فرموديد: بيمارى آور است و فائده درمانى ندارد، اما حالا مى بينم بر سر سفره شما وجود دارد حضرت فرمود: ((در روز، زيان آور است اما هنگام شب نافع و براى قوه باه مفيد مى باشد.))

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: اگر پنير و گردو با هم باشند، هر كدام سود درمان كننده اى دارند. اما اگر از يكديگر جدا شوند، هر كدام زيان و بيمارى مى آورند.))

در كتاب دعوات راوندى آمده است كه امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((پنير، غذايى خوب است ، نفس آدمى را خوشبو مى كند. غذاى خورده شده را هضم مى نمايد و غذايى را كه بعدا خورده مى شود، گوارا مى سازد.

 

  اگر پنير و گردو با هم باشند، هر كدام سود درمان كننده اى دارند

 
درمان با سركه
در كتاب كافى ، ذكر شده است كه امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((سركه ، باعث تقويت عقل مى شود.))

رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) و امام صادق (عليه السلام ) فرمودند: ((خانه اى كه در آن سركه باشد، فقير نمى شود.))

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((سركه انگور، جانوران شكم را نابود مى سازد و دهان را محكم مى گرداند.))

همچنين فرمود: ((سركه ، قلب را روشن مى سازد.))

باز هم مى فرمايد: ((سركه ، لثه را محكم مى كند، جانوران داخل شكم را مى كشد و باعث تقويت عقل مى شود.

درمان با زيتون و روغن آن
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: روغن زيتون بخوريد، و به بدن بماليد كه از درخت مباركى مى باشد.))

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((زيتون قوه باه را زياد مى كند.)) حضرت (عليه السلام ) در جايى ديگر فرمودند: ((زيتون ، باد بدن را از بين مى برد.

منبع: beytoote.com

 نظر دهید »

آشیب شناسی فضای مجازی برای کودکان

26 دی 1395 توسط لیریائی

آسیب های استفاده از فضای مجازی برای کودکان کدامند­؟

1- نداشتن الگوی مناسب برای بهره­ گیری از فضای مجازی از سوی کودکان و نوجوانان

نسل جدید کلاً از مدیریت رسانه بی ­بهره است و الگوی مناسبی در اختیارشان قرار داده نمی‌شود. در نخستین قدم باید زمان‌هایی که برای استفاده از فضای مجازی در اختیار فرزندان قرار داده می‌شود، پایش شود، آمارها نشان می‌دهد، درصد بالایی از نوجوانان به طرز ناباورانه‌ای در شبکه‌های مجازی بخصوص اینستاگرام و تلگرام حضور دارند و در نهایت هم هیچ فعالیت سازنده و مفیدی از سوی آنها در این محیط‌ها دیده نمی‌شود. متأسفانه در کشور ما میانگین ساعت حضور افراد جامعه در فضای مجازی بین حدود 5 الی 6 ساعت است که رقمی فاجعه بار است.

2- تغییر خلق و خو و خارج از چارچوب اخلاقی در فضای مجازی

هر چه جلوتر می‌رویم شاهد روند افزایشی رفتارهای خارج از چارچوب اخلاقی و انواع فحاشی‌ها در فضای نامحدود اینترنت هستیم و همین فضاهای مجازی غیرقابل کنترل باعث شده به تصویرکشیدن رفتارهای زشت، رفته رفته عادی و به قول روانشناسان سبب «خوگیری» افراد شوند.

3- بروز برخی نشانه های اختلالات روانی و افسردگی در کودکان امروزی

 بر خلاف تصور عموم، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که کودکان دهه جدید در زمینه توانایی‌های فیزیکی و به لحاظ هوش غیرکلامی از کودکان دهه‌های قبل ضعیف‌تر هستند. متأسفانه امروزه شاهد این اتفاق هستیم که کودکان و نوجوانان به لحاظ رفتاری چارچوب پذیر نیستند و نه تنها قبح برخی رفتارهای منفی ریخته بلکه حتی تبدیل به نوعی رفتار افتخارآمیز هم شده‌اند! به عنوان مثال رفتار ناهنجاری مثل خط انداختن روی بدن، به دلایل مختلف از جمله شکست عشقی به نوعی در بین دانش‌آموزان مد شده و شاهد عکس‌های گوناگونی در فضای مجازی از تیغ زدن قسمت‌های مختلف بدن­شان در صفحات اینستاگرام هستیم. این اتفاق قطعاً نشانه‌ای از بروز اختلال روانی و افسردگی است.

4- حذف بازی­ های گروهی مبتنی بر مهارت های بدنی به خاطر وجود فضای مجازی

هر­چه پیش­تر آمده­ ایم و بخصوص با ظهور فضای مجازی در سال‌های اخیر، کمتر شاهد بازی کودکان در کوچه‌ها هستیم و بچه‌ها دیگر تمایل چندانی به بازی‌های گروهی مبتنی‌بر مهارت‌های بدنی‌شان ندارند. اعتقاد عمومی بر این است که کودکان دهه شصت و قبل از آن، بیشتر از حالا بچگی می‌کردند. نسل­‌های قبلی در سنین کودکی خود برای پر کردن زمان خالی و اوقات فراغت، بیشتر به بازی‌های دسته جمعی در حیاط و کوچه و همچنین بازی­‌هایی که بر پایه مهارت‌های بدنی بود، رو می‌آوردند.

5- وابسته شدن به فضای مجازی و دور شدن از جمع

دنیای مجازی شبیه به یک سیاه چاله است که انسان را به سوی خود می­ کشد این جاذبه موجب شده تا بشر امروز در این دنیای خیالی به دنبال پاسخ به نیازها و رسیدن به رویاهایش باشد، همین امر موجب شده تا بشر امروز بیش از پیش به این دنیای خیالی وابسته شود و عملا از جمع کناره­گیری کند.

توصیه کارشناسان در مواجهه با آسیب های فضای مجازی به خانواده ­ها چیست؟

1- رعایت اصل میانه روی در استفاده از اینترنت

از آن جایی که هر چیزی از جمله اینترنت می‌تواند به طور بالقوه اعتیاد آور باشد توصیه کارشناسان این است که بهتر است میانه‌روی را رعایت کنید. یکی از ساده‌ترین راه‌های جلوگیری از بروز این مشکل محدود کردن مدت زمان استفاده از اینترنت است. از آن جایی که این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است بهتر است یک تایمر برای خود تنظیم کنید تا به شما یادآوری کند که نباید بیشتر از چند ساعت در دنیای اینترنت باشید.

2- مراجعه به پزشک در صورت مشکل جدی در خصوص استفاده بی رویه از اینترنت

چنانچه کودکان و نوجوانان به مرحله­ای رسیده‌اند که اینترنت را به خواب و غذا ترجیح می‌دهند و کار و مسؤلیت‌های روزمره خود را به خاطر آن عقب می اندازند، متاسفانه باید بدانید که مشکل جدی است و لازم است با پزشک مشورت کنید.

3- اهمیت نحوه استفاده از فضای مجازی

نوع استفاده از فناوری نوین بسیار مهم است، هیچ چیزی در ذاتش بد نیست زیرا همانطور که چاقو می تواند جان یک انسانی را نجات دهد به راحتی می تواند جانی را بستاند، مهم نحوه استفاده از ابزارها هستند.

منبع: .iribnews.ir

 نظر دهید »

فواید سرکه سیب

12 آبان 1395 توسط لیریائی

سرکه سیب حاوی مواد معدنی زیادی است که علاوه بر خواصی که سرکه بر روی دستگاه های تصفیه کننده خون دارد، یک اسید استیک سالم و ملایم است و بر روی کبد و کیسه صفرا اثر فعال کننده دارد،

سرکه دارای پتاسیم ، فسفر، کلرور منیزیم، کلرورسدیم ، گوگرد، ویتامین های گروه B و ویتامینD ، که این مواد موجود در سرکه سیب باعث طراوت و نشاط سلول های بدن شود.

آشنایی با برخی فواید سرک سیب:

1) متوقف کردن سکسکه
به هنگام سکسکه، خوردن یک قاشق چای خوری سرکه سیب به دلیل مزه ترش آن به متوقف کردن آن کمک می کند.
2) دندان های سفیدتر
اگر می خواهید دندان هایی سفیدتر داشته باشید، غرغره کردن سرکه سیب در صبح توصیه می شود. سرکه سیب به از بین بردن لکه ها، باکتری های دهان و لثه و سفید کردن دندان ها کمک می کند. بعد از غرغره کردن مانند روزهای معمولی مسواک بزنید. دندان های خود را یک بار در هفته در صورت امکان با جوش شیرین بشویید، این کار نیز برای از بین بردن لکه ها و سفید شدن دندان ها موثر است. شما همچنین می توانید از نمک به عنوان خمیردندان جایگزین استفاده کنید. اگر لثه های شما احساس نرمی دارند به مسواک زدن با نمک در هر روز ادامه دهید.
3) رفع مشکلات معده
اگر مشکل معده شما مشکلی باکتریایی باشد یک جرعه از آب سرکه سیب به خاطر خاصیت آنتی بیوتیکی آن می تواند کارساز باشد. برخی از کارشناسان ادعا می کنند که سرکه سیب حاوی پکتین است که می تواند به تسکین اسپاسم روده کمک کند
4) از بین بردن خستگی تمرین های ورزشی
انجام تمرین های ورزشی باعث ساخت اسید لاتیک در بدن می شود، و ایجاد خستگی می کند. گاهی نیز، این اسید به واسطه استرس های شدبد در بدن تولید می شود. اما اسیدهای آمینه در سرکه سیب مانند یک پادزهر عمل می کنند. سرکه سیب حاوی پتاسیم و آنزیم هایی است که احساس خستگی شما را رفع می کند. دفعه بعد که احساس خستگی کردید یک یا دو قاشق از سرکه سیب را با یک لیوان آب یا یک لیوان نوشیدنی سرد مخلوط کرده و نوش جان کنید و منتظر تاثیر شگفت انگیز آن بمانید.
5) پیشگیری از سوء هاضمه
برای پیشگیری از سوء هاضمه، خوردن مقداری سرکه سیب، قبل از غذا را امتحان کنید. اگر می دانید که بعد از خوردن غذا احساس پشیمانی خواهید کرد این درمان سنتی را امتحان کنید. یک قاشق چایخوری عسل و یک قاشق چایخوری سرکه سیب را با یک لیوان آب گرم مخلوط کنید و ۳۰ دقیقه قبل از وعده غذایی بنوشید. دیگر از خوردن غذا احساس پشیمانی نخواهید کرد.
6) جلوگیری از گرفتگی عضلات پا در شب
با اضافه کردن دو قاشق غذا خوری سرکه سیب و مقدار کمی عسل به یک لیوان آب و خوردن آن در شب از گرفتگی عضلات پا در شب جلوگیری کنید. مدت کوتاهی پس از مصرف این مقدار سرکه سیب، دیگر از گرفتگی های دردناکی که شب هنگام برای شما پیش می آیند، خبری نخواهد بود.
7) رفع گرفتگی بینی
یک قاشق چایخوری سرکه سیب را در یک لیوان آب مخلوط کنید و بنوشید. اینکار به از بین رفتن گرفتگی بینی شما کمک می کند.
8) کاهش گلو درد
به محض اینکه احساس سوزش در گلوی خود کردید یک مقدار سرکه سیب بنوشید. این سرکه به از بین بردن عفونت کمک زیادی خواهد کرد زیرا که میکروب ها در محیط اسیدی سرکه دوام نمی آورند. کافی است یک چهارم فنجان سرکه سیب را با یک چهارم فنجان آب گرم مخلوط کنید و هر ساعت یک بار غرغره کنید.

آشنایی با خواص سرکه سیب برای زیبایی، مو و بدن
مو:سرکه سیب موهای شما را شفاف کرده و موجب درخشندگی آن می‌شود. برای این کار، درون ظرف شامپوهای قدیمی و خالی شده، نصف قاشق غذاخوری سرکه سیب را با یک پیمانه آب مخلوط کرده و پس از شامپو زدن، روی موهای خود بریزید و این کار را چند بار در هفته انجام دهید.
صورت: آیا می‌دانید شستن صورت با سرکه سیب به تنظیمph پوست شما کمک می‌کند؟ به این منظور، ‌سرکه سیب را با دو قسمت آب ترکیب کرده و با استفاده از یک پنبه آن را به صورت خود بمالید. شما می‌توانید این کار را هنگام شب،‌ پس از شستن صورت و یا صبح، قبل از استفاده از مرطوب کننده انجام دهید. همچنین می‌توانید سرکه سیب را برای روشن شدن پوست خود روی نقاط تیره آن بمالید و تا صبح آن را پاک نکنید.
دست‌ها و پاها: آیا پس از یک روزکاری طولانی دست‌ها و پاهای‌تان خسته و متورم شده‌اند؟ با خود مهربان باشید و دست‌ها و پاهای‌تان را درون مخلوط آب گرم و سرکه سیب ماساژ دهید.
دندان:آیا می‌دانید سرکه سیب کمک خوبی برای از بین بردن لکه دندان خواهد بود؟ سرکه سیب را به طور مستقیم روی دندان‌های خود بمالید و پس از چند دقیقه آن را بشویید.
آفتاب سوختگی:آیا دچار آفتاب سوختگی بدی شده‌اید؟ به آب درون وان حمام، یک پیمانه سرکه سیب اضافه کرده و به مدت 10 دقیقه درون آن قرار گیرید.
پس از اصلاح (افتر شیو) :درون یک بطری، آب و سرکه سیب را به اندازه مساوی با هم خوب ترکیب کنید.
سم زدایی: برای شستشوی بدن به خصوص کلیه‌ها، دو قاشق غذاخوری سرکه سیب را درون دو لیتر آب تصفیه شده بریزید و در طی روز کم کم از آن بنوشید.
کاهش وزن: یکی از فرمولها ی درمان اضافه وزن مصرف یک قاشق مرباخوری سرکه سیب در یک لیوان آب ولرم ناشتا هست. بعضی افراد که به دنبال رژیم‌های لاغری هستند معتقدند سرکه سیب به سوزاندن چربی‌ها در بدن کمک می‌کند.

کاربرد سرکه سیب برای بهداشت خانه و حیوانات خانگی
تمیز کردن: نصف پیمانه سرکه سیب را با یک پیمانه آب مخلوط کرده و از آن برای تمیز کردن مایکروویو، کاشی‌های حمام، ‌سطوح آشپزخانه، شیشه پنجره‌ها و آینه‌ها استفاده کنید. از این ترکیب همچنین می‌توانید به عنوان ضدعفونی‌کننده استفاده کنید.
رفع کک از حیوانات خانگی و وسایل خانه:‌ سرکه سیب را که با 50 درصد آب ترکیب کرده وبرای رفع کک، روی پوست حیوان و نیز مبلمان خانه اسپری کنید.

- خواص سرکه سیب برای حفظ سلامتی و بهداشت
به گفته پزشکان سرکه‎‎‎سیب‎‎عصاره طبیعی‎سیب است‎که مواد سمی‎و زاید بدن‎را از بین‎می‌برد. برخی از متخصصان معتقدند مصرف سرکه سیب به همراه آب گوجه‌فرنگی یا هویج خواص آن را افزایش می‌دهد.
سرکه‎سیب‎موجب کاهش‎زگیل‎و خال‌های‎پوستـی‎می‌شود و از سویی دیگر در رفع‎ترک‎‌های‎پاشنه‎پا و دست موثر است. همچنین‎توصیه می‌شود که برای درمان‎خارش‎پوست‎سر، خشکی‎مـوهـا و شوره‎سر نیز از سرکه سیب استفاده شود.
‎هرچند سرکه‎‎سیب‎خاصیت اسیدی دارد اما موجب تقویت‎دستگاه گوارش‎‎و کاهـش ناراحتی‎‎کلیه‎‎و مثانه می شود. حتی نوشیدن سرکه سیب برای‎‎‎رفع‎سنگ صفرا، بـهبـود آرتـروز و جلوگیری‎‎از خونریزی بینـی‎توصیه می‌شود.
سرکه سیب‎طبـیعـی‎‎یـکـی از بهترین‎‎‎عوامل‎سالم‎و شاداب‎نگهداشتن بدن است و بهتر است به همراه آب و مقداری عسل مصرف شود.
سالیان سال مردم معتقد بودند سرکه سیب، بعنوان ماده ای بر علیه عفونت و حتی برای رفع پوکی استخوان و برای هضم بهتر موادغذایی موثر است.
سرکه سیب از بروز سرطان پیشگیری هم می کند. اگر چه سرکه سیب سرطان را درمان نمی کند، ولی بدلیل داشتن آنتی اکسیدان، رادیکال های آزاد را در بدن از بین می برد. رادیکال های آزاد ترکیبات خطرناکی هستند که در اثر اکسیداسیون به وجود می آیند و باعث تخریب سلول های بدن، پیری زودرس سلول ها و ایجاد سرطان می شوند. بتاکاروتن آنتی اکسیدان مهمی است که در سرکه سیب وجود دارد و رادیکال های آزاد را خنثی می کند. سرکه سیب علاوه بر بتاکاروتن، ماده دیگری نیز دارد که از سرطان جلوگیری می کند. نام این ماده پکتین است. پکتین یک نوع فیبر غذایی است. مطالعات نشان داده که دریافت زیاد فیبر از بروز سرطان و به خصوص سرطان روده جلوگیری می کند، زیرا فیبرها با مواد سرطان زا در روده ترکیب می شوند و باعث دفع سریع تر آنها از بدن می شوند.

سایر فواید سرکه سیب

سرکه سیب دارای خاصیت آنتی بیوتیکی و ضدعفونی کننده است. ضد باکتری و ضد قارچ است و باعث ارتقاء عمل سیستم ایمنی بدن در مقابله با عوامل بیماری زا می شود.
مقدار پتاسیم بدن را تنظیم می کند، در نتیجه به حفظ تعادل اسیدی- بازی خون کمک می کند.
برای تصلب شرائین مفید است، زیرا هنگام مستحکم شدن استخوان ها، توده کلسیمی موجود در مفاصل را تجزیه می کند.
برای درمان مسمومیت غذایی و ناراحتی های گوارشی مفید است.
عفونت ادراری را بهبود می بخشد.
فشار خون بالا را کاهش می دهد.
افرادی که داروهای دیورتیک مصرف می کنند .

منبع:.kaums.ac.ir.kaums.ac.ir.kaums.ac.ir

 1 نظر

خواص لیمو

23 شهریور 1395 توسط لیریائی

لیمو خاصیت ضدباکتریایی، ضدویروسی، تقویت‌کننده سیستم دفاعی بدن، کاهش‌دهنده وزن، هضم‌کننده و تصفیه‌کننده کبد را دارد.
لیمو دارای املاح و ترکیبات زیادی مانند اسیدسیتریک، کلسیم، منیزیم، ویتامینC، فلاوونوئید، پکتین و لیمونین است که ایمنی بدن را تقویت می‌کند و با عفونت‌ها مقابله می‌کند. اگرچه با خاصیت لیمو آشنا هستید باز هم در این مطلب به گوشه‌ای از خواص این خوراکی بسیار مفید اشاره می‌کنیم.

1) آکنه: لیمو حاوی اسیدسیتریک است که برای درمان آکنه بسیار موثر است. ویتامین C موجود در میوه‌های استوایی برای طراوت پوست لازم است همان طور که می‌دانید خوردن ناشتا یک لیوان آب ولرم با لیمو برای پوست مفید است.

1- با استفاده از انگشت یا پنبه کمی آب‌لیموی تازه روی آکنه بمالید و بگذارید شب کامل روی پوست بماند. صبح روز بعد با آب صورت خود را بشویید. اگرچه ممکن است کمی ناراحت کننده باشد و شاید احساس سوزش کنید اما لیمو برای درمان آکنه بسیار مفید و کاربردی است.

2- یک سهم آب‌لیموی تازه را با یک سهم آب گلاب و یا عسل رقیق‌شده با آب مخلوط کنید و به مدت نیم ساعت روی آکنه بگذارید و سپس با آب بشویید. این عمل را 2 بار، یک بار به هنگام صبح و یک بار عصر تکرار کنید. اگرچه این درمان‌ها طبیعی هستند اما در صورت حاد بودن آکنه و یا داشتن زخم باز، اول با پزشک مشورت کنید.

2) اضطراب را از بین می‌برد؛ بررسی‌ها نشان می‌دهد لیمو تأثیر آرام‌بخش دارد و خستگی مفرط، سرگیجه، اضطراب، تنش و دستپاچگی را از بین می‌برد. استنشاق روغن لیمو، هوشیاری و قدرت تمرکز فرد را افزایش می‌دهد. برای افزایش توانایی کارمندان در محیط کار از خوشبوکننده با بوی لیمو استفاده می‌شود. اگر حالت عصبی و نگرانی دارید، چند قطره روغن لیمو را روی دستمال بچکانید و بو کنید.

3) آفت دهان؛ خاصیت ثابت‌شده ضدباکتریایی و ضدویروسی لیمو روند بهبود آفت را تسریع می‌کند. کافی است روزی 3 بار آب مخلوطی از یک لیموی تازه و یک لیوان آب ولرم غرغره کنید اگرچه در اوایل احساس سوزش خواهید کرد اما با استفاده مکرر احساس سوزش کاهش پیدا می‌کند.

4) تب؛ تب و لرز می‌تواند علل متفاوتی داشته باشد اما لیمو همیشه یک درمان مفید است. هر 2ساعت یک لیوان آب جوش با کمی عسل و آب یک لیموی ترش و تازه بخورید تا تب و لرز شما از بین برود.

5) میخچه و پینه بستن پوست؛ پماد لیمو را یک شب کامل روی میخچه و پوست پینه‌بسته بمالید. یا این که برشی به ضخامت حدود 5 میلی‌متر را روی میخچه قرار دهید و با باند ببندید.

6) اگزما؛ اگر از عفونت پوستی مانند اگزما رنج می‌برید، لیمو می‌تواند تسکین دهنده باشد. 8 قطره روغن لیمو را با یک لیوان آب ولرم و یک قاشق غذاخوری عسل رقیق‌شده مخلوط کنید. سپس پارچه تمیز را به آن محلول آغشته کنید و روزی 2 تا 3 بار به مدت 15 دقیقه روی قسمت مورد نظر قرار دهید. این روش نه تنها عفونت را کاهش می‌دهد بلکه خارش را نیز از بین می‌برد. عسل نیز مانند لیمو خاصیت ضدالتهابی دارد و روند بهبود را تقویت می‌کند.

7) خستگی مفرط؛ افرادی که مسافت‌های طولانی پیاده‌روی می‌کنند، با احساس خستگی می‌توانند با ایجاد سوراخی روی لیمو با استفاده از نی آب آن را بمکند تا علاوه بر احساس تازگی، از خواص دارویی لیمو استفاده کنند. کاوشگران برای محافظت از عفونت‌های منطقه استوایی نیز از لیمو استفاده می‌کنند.

مقدار کمی آب‌لیمو نسبت به مقدار زیاد آب، تشنگی را به طور موثر رفع می‌کند. مسافران با تجربه تصریح می‌کنند، افزودن کمی آب‌لیمو به آب آشامیدنی معمولی در شهرهای مختلف، باعث ضدعفونی و مانع بیماری بر اثر حساسیت به آب‌های آلوده می‌شود. از آن جایی که روغن لیمو فعالیت مغز را تحریک می‌کند، هر زمانی که بدون هیچ دلیلی احساس خستگی کردید و یا این که به سختی می‌توانید تمرکز کنید، 4 قطره روغن لیمو را به یک لیوان آب اضافه کنید و هر چند ساعت یک لیوان آب‌لیمو بخورید.

8) بوی نامطبوع دهان؛ لیمو بوی بد دهان که بر اثر مصرف برخی ادویه‌ها، کشیدن سیگار و یا کمبود بزاق ایجاد شده را رفع می‌کند.برای خوشبو کردن دهان، روزی چند بار به طور کامل با یک لیوان آب ولرم حاوی آب یک لیمو غرغره کنید. جویدن یک برش لیمو پس از هر وعده غذایی نیز می‌تواند مفید باشد.

9) فشار بالای خون؛ پیاز و سیر همراه با لیمو به طور موثری با فشارخون بالا مقابله می‌کند. 3 حبه سیر را له کنید، یک پیاز را ریز خرد و با 4 لیوان شیر کم چرب یا شیر سویا به جوش بیاورید و سپس زیر آن را خاموش کنید. پس از 5 دقیقه مخلوط به دست آمده را از صافی رد کنید و در یخچال قرار دهید. آب 3 لیمو را به آن اضافه کنید و در طی روز بخورید. اگر از کلسترول بالا رنج می‌برید، خوب است بدانید که پکتین در لیمو همراه با ماده مغذی دیگری، در کاهش چربی خون موثر است.

10) گزیدگی؛ روی محل گزیدگی، 2 قطره لیمو مخلوط شده با یک قاشق چای‌خوری عسل بمالید، برای دور نگه داشتن حشرات، 20 قطره روغن لیمو را به یک لیوان آب اضافه کنید و در هوا بپاشید. علاوه بر خوشبو کردن هوا، حشرات را نیز دور نگه می‌دارد.

قرار دادن پنبه آغشته به روغن لیمو در اتاق‌خواب نیز حشرات را دور نگه می‌دارد. اگر در هوای آزاد قرار دارید، 10 قطره روغن لیمو را به کمی روغن آفتاب‌گردان اضافه کنید و به پوست خود بمالید.

11) بی‌خوابی؛ بررسی‌های متعددی نشان داده ترکیبی از روغن لیمو همراه با بابونه، سنبل‌الطیب و رازک اضطراب را کاهش می‌دهد و باعث خواب منظم می‌شود.

12) درد؛ آب‌لیمو تأثیر قوی قلیایی روی بدن دارد و عامل طبیعی در برابر اسید اضافه بدن است. این اسید اضافه موجود در بدن، نقشی مهم برای دردهای روماتیسم دارد. روزی 3 بار یک لیوان آب ولرم حاوی آب یک لیمو بخورید و در صورت شدت درد، به هر یک لیوان، آب 2 عدد لیمو اضافه کنید.

13) تقویت معده؛ پس از هر وعده غذایی، یک لیوان آب ولرم حاوی آب یک لیمو تازه بخورید. اسید موجود در لیمو، تولید اسید معده و فعالیت عضلات معده را تحریک می‌کند.

14) واریس؛ روغن لیمو خاصیت تقویت‌کننده رگ‌ها را دارد که با واریس مقابله می‌کند. 6 قطره روغن لیمو را با 50 میلی‌لیتر روغن مغز گندم، 2 قطره روغن سرو و 2 قطره روغن ارس مخلوط کنید و به طور روزانه از پایین پا به بالا به طرف قلب به آرامی ماساژ دهید. برای جان تازه بخشیدن به رگ‌ها، 8 قطره روغن لیمو، 4 قطره روغن سرو و یک قاشق غذاخوری عسل را در آب وان بریزید و به مدت 15 دقیقه در آب بنشینید.

15) مویرگ‌ها؛ مصرف لیموترش موجب استحکام مویرگ‌ها می‌شود و خاصیت ضدمیکروبی در خون دارد. مصرف لیموترش از خونریزی جلوگیری می‌کند و بیوفلاونوئیدهای موجود در آن خاصیت شکنندگی مویرگ‌ها را کاهش می‌دهد.

16) قلب؛ نقش ویتامین C در بدن خنثی کردن نیتروزامین‌هاست و پکتین موجود در لیموترش موجب کاهش کلسترول بد خون می‌شود که برای بیماران قلبی و عروقی بسیار مفید است.

17) بدن، ذهن و روح؛ پزشکان متخصص چاقی معتقدند چاق‌ها اگر هرروز صبح آب یک عدد لیمو را در یک لیوان آب ولرم بریزند و میل کنند زودتر لاغر می‌شوند. همچنین خوردن این شربت صبحگاهی موجب می‌شود شما تا آخر روز نشاط و سرزندگی داشته باشید. همچنین شربت آب‌لیمو چشم‌ها را درخشان و پوست را با طراوت می‌کند.

18) سرماخوردگی؛ با توجه به مقدار بسیار زیاد ویتامین ث موجود در لیمو، مصرف آن باعث افزایش مقاومت سیستم ایمنی بدن می‌شود. برای فرد مبتلا به آنفلوانزا و سرماخوردگی مصرف مخلوطی از آب‌لیمو تازه با عسل در یک لیوان آب گرم بسیار مفید است. مصرف آب‌لیمو همچنین باعث کاهش تب در افراد بیمار می‌شود.

توجه

* اگر از سوزش سر دل، ناراحتی مثانه و کلیه رنج می‌برید و یا این که به میوه‌های استوایی حساسیت دارید قبل از استفاده از لیمو با پزشک مشورت کنید.

* برای محافظت از مینای دندان، نیم ساعت پس از خوردن لیمو مسواک بزنید.

* خوردن آب‌لیمو و یا استفاده از روغن لیمو برای کودکان زیر 10ساله توصیه نمی‌شود.

منبع:hamshahrionline.ir

 

 نظر دهید »

فضایل امام باقر ( علیه السلام )

18 شهریور 1395 توسط لیریائی

 علم و دانش: در کشف الغمة از حافظ عبد العزیز بن اخضر جنابذی در کتابش موسوم به معالم العترة الطاهرة از حکم بن عتیبه نقل شده است که در مورد آیه ان فی ذلک لایات للمتوسمین (1) گفت: «به خدا سوگند محمد بن علی در ردیف همین هوشمندان است» .در صفحات بعد سخن ابو زرعه را نقل خواهیم کرد که گفته است: به جان خودم ابو جعفر از بزرگ ترین دانشمندان است.

ابو نعیم در حلیة الاولیاء نوشته است: مردی از ابن عمر درباره مسئله ای پرسش کرد.ابن عمر نتوانست او را پاسخ گوید.پس به سوی امام باقر (ع) اشاره کرد و به پرسش کننده گفت : نزد این کودک برو و این مسئله را از او بپرس و جواب او را هم به من بازگوی.آن مرد به سوی امام باقر (ع) رفت و مشکل خود را مطرح کرد.امام نیز پاسخ او را گفت.مرد به نزد ابن عمر بازگشت و وی را از جواب امام باقر (ع) آگاه کرد.آنگاه ابن عمر گفت: اینان اهل بیتی هستند که از همه علوم آگاهی دارند.

در حلیة الاولیاء آمده است: محمد بن احمد بن حسین از محمد بن عثمان بن ابی شیبه، از ابراهیم بن محمد بن ابی میمون، از ابو مالک جهنی، از عبد الله بن عطاء، نقل کرده است که گفت: من هیچ یک از دانشمندان را ندیدم که نسبت به دانشمندی دیگر کم دانش تر باشند مگر نسبت به ابو جعفر.من حکم را می دیدم که در نزد او چون شاگردی می کرد.

شیخ مفید در کتاب ارشاد می نویسد: شریف ابو محمد حسن بن محمد از جدم، از محمد بن قاسم شیبانی، از عبد الرحمن بن صالح ازدی، از ابو مالک جهنی، از عبد الله بن عطاء مکی، روایت کرده است که گفت: هرگز دانشمندی را ندیدم که نسبت به دانشمندی دیگر آگاهیهایش کمتر باشد مگر نسبت به ابو جعفر محمد بن علی بن حسین.من حکم بن عتیبة را با آن آوازه ای که در میان پیروانش داشت می دیدم که در مقابل آن حضرت چونان طفلی می نمود که در برابر آموزگارش قرار گرفته است.

ابن جوزی در تذکرة الخواص، می نویسد: عطاء می گفت هیچ یک از دانشمندان را ندیدم که دامنه دانایی اش نسبت به دانشمندی دیگر کمتر باشد مگر نسبت به ابو جعفر.من حکم را دیدم که در نزد آن حضرت چونان پرنده ای ناتوان بود.ابن جوزی می گوید: «منظور وی از حکم همان حکم بن عتیبه بود که در روزگار خود دانشمندی بزرگ به شمار می آمد» .

این سخن، چنان که ملاحظه گردید، از عطاء نقل شده و باز به همان گونه که شنیدید ابو نعیم اصفهانی و شیخ مفید آن را از عبد الله بن عطاء روایت کرده اند.محمد بن طلحه نیز در کتاب مطالب السؤول، این روایت را به همین نحو نقل کرده است.البته در این باره ملقب شدن آن حضرت به لقب باقر العلم و شهرت وی در میان خاص و عام و در هر عصر و زمان بدین لقب کفایت می کند.

ابن شهر آشوب در کتاب مناقب از محمد بن مسلم نقل کرده است که گفت: من سی هزار حدیث از آن حضرت پرسیدم.شیخ مفید نیز در کتاب اختصاص، به نقل از جابر جعفی آورده است: ابو جعفر امام باقر (ع) هفتاد هزار حدیث برایم گفت که هرگز از کسی نشنیده بودم.

شیخ مفید می نویسد: از هیچ کدام از فرزندان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) این اندازه از علم دین و آثار و سنت و علم قرآن و سیره و فنون ادب که از امام باقر (ع) صادر شده، ظاهر نشده است.

ما در صفحات آینده از بزرگان مسلمان از صحابه، تابعان و فقیهان و نویسندگان و بسیاری دیگر که از علم و دانش آن حضرت بهره مند گشته اند، یاد خواهیم کرد.تحقیقا بسیاری از دانشمندان از آن حضرت کسب علم کرده و بدو اقتدا نموده بودند و گفتار آن حضرت را پیروی می کردند و از فقه و دلایل روشنی بخش حضرتش در توحید و فقه و کلام کمال استفاده را به عمل می آوردند.

گفتار آن حضرت درباره توحید
بنابر نقل مدائنی، روزی یکی از اعراب بادیه به خدمت ابو جعفر محمد بن علی آمد و از وی پرسید: آیا به هنگام عبادت خداوند هیچ او را دیده ای؟ امام پاسخ داد: من چیزی را که ندیده باشم عبادت نمی کنم.اعرابی پرسید: چگونه او را دیده ای؟ فرمود: دیدگان نتوانند او را دید اما دلها با نور حقایق ایمان او را می بینند.با حواس به درک نمی آید و با مردمان قیاس نمی شود.با نشانه ها شناخته شود و با علامتها موصوف گردد.در کار خود هرگز ستم روا نمی دارد.او خداوندی است که جز او معبودی نیست.اعرابی با شنیدن پاسخ امام باقر (ع) گفت: خداوند خود آگاه تر است که رسالتش را کجا قرار دهد.

احتجاج آن حضرت با محمد بن منکدر از زاهدان و عابدان بلند آوازه عصر خویش
شیخ مفید در ارشاد، نویسد: شریف ابو محمد حسن بن محمد از جدم، از یعقوب بن یزید از محمد بن ابی عمیر، از عبد الرحمن بن حجاج، از ابو عبد الله امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: محمد بن منکدر می گفت: گمان نمی کردم کسی مانند علی بن حسین، خلفی از خود باقی گذارد که فضل او را داشته باشد، تا اینکه پسرش محمد بن علی را دیدم.

می خواستم او را اندرزی گفته باشم اما او به من پند داد.ماجرا چنین بود که من به اطراف مدینه رفته بودم ساعت بسیار گرم می بود.در آن هنگام با محمد بن علی مواجه شدم.او هیکل مند بود و به دو نفر از غلامانش تکیه داده بود.من با خودم گفتم: یکی از شیوخ قریش در این گرما و با این حال در طلب دنیا کوشش می کند.به خدا او را اندرز خواهم گفت.پس نزدیک او شدم و سلامش دادم او نیز در حالی که عرق می ریخت با گشاده رویی جوابم گفت.به وی عرض کردم: خداوند کار ترا اصلاح کناد! یکی از شیوخ قریش در این ساعت و با این حال برای دنیا کوشش می کند! به راستی اگر مرگ فرا رسد و تو در این حال باشی چه می کنی؟ او دستان خود را از غلامانش برگرفت و به خود تکیه کرد و گفت: به خدا سوگند اگر مرگ من در این حالت فرا رسد مرگم فرا رسیده در حالی که من به طاعتی از طاعات الهی مشغولم.در حقیقت من با این طاعت می خواهم خود را از تو و از دیگران بی نیاز کنم.بلکه من هنگامی از مرگ باک دارم که از راه برسد در حالی که من مشغول به یکی از معاصی الهی باشم.

محمد بن مکندر گوید: گفتم: «خدا ترا رحمت کند! می خواستم اندرزت گفته باشم اما تو به من اندرز دادی» .

کلینی در کافی، مانند همین روایت را از علی بن ابراهیم، از پدرش و محمد بن اسماعیل، از فضل بن شاذان و هم او، از ابن ابی عمیر، از عبد الرحمن بن حجاج، از امام صادق (ع) نقل کرده اند.

نگارنده: معنای سخن محمد بن منکدر که گفته بود: «می خواستم اندرزت گفته باشم ولی تو به من اندرز دادی» این است که وی همچون طاووس یمانی و ابراهیم ادهم و…از متصوفه بود و اوقات خود را به عبادت سپری می کرد و دست از کسب و کار شسته بود و بدین سبب خود را سربار مردم کرده بود.و بار زندگی خود را بر دوش مردم نهاده بود او می خواست امام باقر (ع) را نصیحت کند که مثلا شایسته نیست آن حضرت در آن گرمای روز به طلب دنیا برود.امام (ع) نیز بدو پاسخ می دهد که: بیرون آمدن وی برای یافتن رزق و روزی است تا احتیاج خود را از مردمان ببرد که این خود از برترین عبادات است.اندرزی که این سخن برای ابن منکدر داشت این بود که وی در ترک کسب و کار و انداختن بار زندگیش بر دوش مردم و اشتغالش به عبادت راهی خطا در پیش گرفته است.به همین جهت بود که ابن منکدر گفت: «می خواستم اندرزت گفته باشم…»

بنابر همین اصل است که از صادقین (ع) دستور اشتغال به کسب و کار و نهی از افکندن بار زندگی بر دوش دیگران صادر شده است.از آنان همچنین روایت شده است که اگر کسی به عبادت خدای پردازد و شخص دیگری در پی کسب و کار روانه شود، عبادت این شخص اخیر بالاتر و برتر از آن دیگری است.امام صادق (ع) از پیامبر (ص) نقل کرده است که فرمود: «ملعون است ملعون است کسی که خود را سربار مردمان قرار دهد» .

پی نوشت:

1 حجر/75: و در این (عذاب) هوشمندان را عبرت و بصیرت بسیار است.

منبع:hawzah.net

 نظر دهید »

روش خلاصه نویسی

03 شهریور 1395 توسط لیریائی

*بسم الله الرحمن الرحیم*

فواید و ضرورت خلاصه نویسی

« خلاصه نویسی » نوعی مهارت نگارشی محسوب می‌شود و آشنایی با آن در کارهای قلمی و پژوهشی و گزارش نویسی مفید و کارساز است.

با توجه به محدودیت فرصت و زمان و نیز فراوانی آثار و نوشته‌ها، « چکیده نویسی »‌ ضرورت پیدا می‌کند. گاهی از مطالب برای خودمان خلاصه برداری می‌کنیم،‌ گاهی برای دیگری. در صورت اول، برای بهره برداری خودمان است،‌در صورت دوم برای فایده رسانی به دیگران.

در تاریخ تألیف و نگارش نیز، بخش بزرگ کتاب‌ها، خلاصه شده کتاب‌های دیگری است که در زمینه تاریخ، ادبیات و علوم گوناگون است. این‎گونه کتب، با عنوان‎هایی هم چون: خلاصه، وجیزه، منتخب، گلچین، گزیده، مختار، مهذّب، چکیده، تلخیص و … است که توسط خود مؤلف یا دیگری صورت گرفته و می‌گیرد. خلاصه کردن متون مفصل و کتاب‌های عظیم و ارزشمند،‌ یکی از گام‌های مثبتی است که می‌تواند نسل کم حوصله امروز را هم با فرهنگ و ادب گذشته مرتبط سازد، ‌و هم بهره اخلاقی کتاب‌های خوب ولی مفصل را که در دسترس امروزیان نیست، به خوانندگان برساند.

ما همیشه نمی‌توانیم همه کتاب‌ها را همراه داشته باشیم. همیشه هم مجال شرح و بسط مطالب را برای دیگران نیست. پس باید به هنر « خلاصه نویسی » مجهز بود تا از زمان و نیز از امکانات چاپ و تکثیر و یادداشت، بیشترین استفاده را کرد.

گاهی نیاز می‌شود که از یک سخنرانی یا کتاب و مقاله، خلاصه‌ای تهیه شود، یا گزارشی فشرده از یک حادثه، یا صورت جلسه‌ای خلاصه از یک جلسه، سمینار، برنامه و … تهیه گردد.

گاهی در نقد یک اثر ادبی یا محتوای یک کتاب و مقاله و فیلم، نیاز است که فشرده‌ای از آن بیان شود. در معرفی‌های اجمالی از یک کتاب نیز خلاصه نویسی جایگاه خود را دارد.

نیز گاهی در دوره‌های آموزشی و در کلاس‌ها، لازم است از مطالب خلاصه برداری شود، یا در متون آموزشی، خلاصه‌ای از هر بخش یا بحث در پایان آورده شود.

گاهی هم برای شرکت در یک مسابقه، لازم می‌شود کتاب یا مقاله یا داستانی خلاصه شود.

برای تهیه جزواتی فشرده و کم حجم برای امتحان از برخی دروس و متون هم، نیازمند به چکیده نویسی هستیم.

گاهی هم به صورت شفاهی، لازم است گزارشی کوتاه و توضیحی خلاصه درباره موضوعی داشته باشیم.

مجموع این گونه نیازها، ایجاب می‌کند که با « روش خلاصه نویسی » آشنا شویم. از این رو در این بخش، به بیان نکاتی در این موضوع می‌پردازیم.

ناگفته نماند که « خلاصه نویسی »، از جهاتی برای خود انسان مفید است و فوایدی از این قبیل دارد:

1. بهره گیری از یادداشت‌های خلاصه، در مراحل بعد، به وسیله مراجعه مجدد به آن‌ها

2. تمرینی برای کار قلمی و رشد نیروی نویسندگی انسان

3. تقویت بینش و رشد فکری انسان در سایه این گزینش و تلخیص

4. تسهیل برخورداری از محتویات کتب و مقالات، در حجمی اندک

5. ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای مطالعه

6. کمک به در خاطر سپردن مطالب و از یاد نرفتن آن‌ها

7. کمک به تمرکز فکر هنگام خواندن کتاب و مقاله.

با توجه به این‎که در خلاصه نویسی، باید به « کاهش حجم نوشته » پرداخت، بی آن‎که هدف نویسنده و گوینده و پیام اصلی نوشته و سخن از بین برود، ضروری است که مهارت لازم در این امر کسب شود. این مهارت هم جز با تمرین زیاد، و نیز کار زیر نظر مربی و استاد، کمتر به دست می‌آید.

تفاوت خلاصه نویسی با گزیده، گلچین و یادداشت برداری این است که در یادداشت برداری و گزیده نویسی، نکات مورد نظر و مورد علاقه شخص از جاهای مختلف نوشته می‌شود و چه بسا انسجام و پیوستگی میان گزیده‌ها وجود نداشته باشد؛ ولی در خلاصه نویسی، ‌عنایت روی یک کتاب یا مقاله یا متنِ خاصّی است که چکیده همه آن آورده می‌شود؛ نه آن‎که از هر بوستانی گلی چیده شود. خلاصه نویسی شبیه زیراکس یا عکس گرفتن از هر متن یا تصویری در مقیاسی کوچک‌تر است.

مراحل اجرایی کار

بسیار اتفاق می‌افتد که در خلاصه نویسی، انسان فکر می‌کند همه این مطالب، خوب و لازم است و در تلخیص، آن‎ها را می‌آورد. در نهایت می‌بیند که خلاصه، چیزی از اصل مطلب کم نیست. این یا به عدم مهارت در خلاصه نویسی برمی‌گردد، یا به عدم آگاهی اجمالی از محتوای آن‎چه تلخیص می‌شود، یا عدم دقت شخص در تفکیک مطالب مهم از کم اهمیت.

از این رو در امر خلاصه نویسی، مراحل زیر پیشنهاد می‌شود:

1. مطالعه یا مرور اجمالی، پیش از اقدام به تلخیص

2. مشخص ساختن میزان و درصد تلخیصی که باید انجام شود

3. مشخص کردن موارد و مطالب اصلی و فرعی،‌ هنگام مطالعه

4. حذف مطالب غیر عمده و باقی گذاشتن نکات اصلی

5. حفظ امانت و اصالت در عبارات و محتوا

پیش از اقدام به تلخیص،‌ خوب است ابتدا یک دور، کتاب یا مقاله را بخوانیم،‌ یا یک بار نوار را گوش دهیم یا فیلم را نگاه کنیم، تا نسبت به محتوا اِشراف و احاطه پیدا کنیم و بهتر بتوانیم موارد عمده و غیر عمده و اصلی و حاشیه‌ای را از هم تفکیک کنیم. البته این در مواردی است که متن مورد تلخیص در اختیار ما باشد. والاّ در خلاصه نویسی از مباحثِ یک کلاس یا جلسه یا سخنرانی در حال ایراد، این شیوه قابل اجرا نیست.

هنگام مرور مقدماتی، می‌توان فصل‌های اصلی و فرعی و مطالب عمده را از حواشی و زواید، جدا کرد و علامت گذاشت تا تلخیص، آسان‌تر شود.

میزان تلخیص نیز باید از آغاز، معلوم باشد. فرضاً یک کتاب سیصد صفحه‌ای را اگر قرار باشد در حد نصف، یا یک چهارم یا یک دهم خلاصه کنیم، در هر یک، میزان حذف مطالب و باقی گذاشتن مطالب دیگر، به نسبت آن معیار، متفاوت خواهد بود. حتی اگر بنا باشد همان کتاب را در دو صفحه خلاصه کنیم، شیوه‌ای دیگر باید برگزینیم و مطالب بیشتری را جزو « حذفیات » قرار دهیم.

در انواع مختلف تلخیص و با هدف‌های گوناگون، مطالب گاهی لازم است آورده شود یا حذف گردد؛ بسته به این است که با چه هدفی کار تلخیص انجام می‌گیرد.

گاهی کتاب مفصّلی برای استفاده عموم، خلاصه می‌شود،

گاهی چکیده‌ یک کتاب، به نحوی ارائه می‌شود تا شوق مراجعه به اصل کتاب ایجاد شود،

گاهی عصاره مطالب مفید یک کتاب، بدون رعایت انسجام و پیوستگی مطالب فراهم می‌گردد،

گاهی فهرستی از مباحث یک کتاب یا بحث تدوین می‌شود،

گاهی دیدگاه‌های علمی یک کتاب استخراج می‌گردد،

گاهی هم محتوای یک کتاب، به صورت نمودار، جدول و اطلاعات آماری و دسته بندی شده خلاصه می‌شود. این شیوه‌ها و هدف‌ها، که به عنوانِ تلخیص تفصیلی، ارجاعی، آزاد، فهرستی، موضوعی، علمی، و نموداری مطرح است،‌ هر یک ویژگی خاص خود را دارد و در عمل، متفاوت با دیگری است.[1] چکیده تمام نما، توصیفی، راهنما، موضوعی و … از جمله انواع خلاصه نویسی است. مجموعه تحقیقات اجتماعی و اطلاعات آماری مفصّلی را گاهی به صورت جدول و نمودار ترسیم می‌کنند. این نیز نوعی از خلاصه نویسی است.

نکات و مباحث غیر اصلی

در هر نوشته‌ای یا سخنرانی یا درس، یک سری حرف‌ها اصلی و عمده است و گوینده و نویسنده یا مدرس، به قصد بیان و القای آن‌ها به کار سخن و قلم پرداخته است،‌ یک سری هم مطالبی است که در توضیح،‌ تشریح و تأکید نسبت به آن مطالب اصلی بیان می‌شود، که به این‌ها نکات غیر عمده گفته می‌شود.

اجمالی از مطالبِ غیر اصلی را می‌توان چنین برشمرد:

1. توضیحات برای روشن کردن مسأله اصلی

2. نمونه‌های تاریخی و شاهد مثال‌ها

3. مطالبِ حاشیه‌ای و غیر مرتبط با موضوع

4. لفاظی‌ها و عبارت پردازی‌های غیر دخیل در مطلب اصلی

5. موارد تکرار شدن مطلب

6. عبارات و جملات مترادف و هم مضمون

7. جملات معترضه و اشارات تفسیری و توضیحی که آوردنش ملال آور است.

اگر از یک نوشته یا سخن، محورهای فوق را جدا کنیم، آن‌چه می‌ماند، جوهره اصلی مطلب است که قابل درج در خلاصه است. البته تشخیص این که این موضوع، اصلی است یا حاشیه، بحثِ عمده است یا توضیح، ‌احتیاج به دقت بیشتری دارد. اگر یک متن، چه داستان یا غیر داستان، چند بار مطالعه شود، امکان تلخیص دقیق، بیشتر خواهد بود.

می‌توان هر بند یا پاراگراف را در یک جمله خلاصه کرد. مجموعه این جملات، خود به خود چکیده مطلب اصلی خواهد بود؛ البته با رعایت نکات دیگری که یاد شده است.

تفاوت تلخیص با بازنویسی و بازآفرینی

بازنویسی، برگردان متون کهن (شعر یا نثر) به نثر و عبارت است؛ بی آن‌که مفهوم و محتوا دگرگون شود. در باز آفرینی، محتوا و سوژه کهن، تبدیل به اثر جدیدی می‌شود که با اصل متفاوت است. بازنویسی مثل تعمیرات اساسی یک خانه است، اما باز آفرینی، کوبیدن بنا و از نو ساختن است که چه بسا نقشه ساختمان و کیفیت چهار چوب اولیه هم به هم می‌خورد.

 

در باز نویسی، مضمون متن قدیم حفظ می‌شود، تغییرات در جا به جایی حوادث و الفاظ و ترکیب‌ها انجام می‌گیرد. اصول زبان فارسی حفظ می‌گردد و از شکسته نویسی پرهیز می‌شود. توجه به سن و سطح فکر مخاطب، جهت درک و لذت بردن ضروری است. باید چیزی را باز نویسی کرد که از نظر پیام و محتوا، ارزش داشته باشد.

باز نویسی گاهی از نثر به نثر است. گاهی از شعر به شعر، از نظم به نثر و از نثر به نظم.

در خلاصه نویسی، نه پیام عوض می‌شود، نه قالب و محتوا و نه بهتر ساختن سبک نگارش؛ بر خلاف باز نویسی که اغلب یا به خاطر ضعف قلمی اثر نخستین است، یا نامناسب بودن آن با شیوه امروزی.

خلاصه نویسی اغلب برای استفاده بهتر از فرصت و زمان است، اما در باز نویسی هدف مهم‌تر ارائه اثری متناسب با نیاز و ضرورت‌های جدید فرهنگی و ادبی است.

عبارت اصلی یا نقل به معنی؟

در این‌که خلاصه نویسی را باید با استفاده از قلم و جمله پردازی خودمان بنویسیم یا با حفظ عباراتِ اصلی، موارد مختلف است.

گاهی روی الفاظ متن اصلی، عنایت و تأکید خاصّی است که دخل و تصرف در عبارات، مسأله ساز و گاهی تحریف می‌شود. آن‌جا باید تلخیص را با بهره گیری از عین عبارات اصلی انجام داد. مثل این‌که وصیت نامه امام امت(ره) یا احکام فقهی رساله، یا دیدگاه شیخ صدوق درباره عصمت انبیا و نظر شهید مطهری درباره تحریف نشدن قرآن، یا قانون کیفر مجرمین و … را اگر بخواهیم تلخیص کنیم، با استفاده از عباراتِ اصلی و حذف بخش‌های کم اهمیت‌تر یا غیر لازم،‌ اقدام می‌کنیم، تا اشکالی پیش نیاید.

اما اگر یک داستان یا حادثه تاریخی، یا گفت و گوها و مذاکرات یک جلسه، یا گزارشی از روزنامه، یا درس معلم را بخواهیم خلاصه نویسی کنیم، ضرورتی ندارد که حتماً از عبارات اصلی استفاده کنیم، می‌توانیم مفهوم را گرفته، با تعابیر و جمله بندی خودمان بنویسیم. هم‌چنین می‌توانیم همه متن را به دقت بخوانیم، سپس آن را کنار گذاشته، خلاصه آن را به قلم خودمان بنویسیم.

در هر حال، نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است:

در خلاصه نویسی، « هدف و پیام » اصلی نویسنده، نباید مورد تحریف یا تغییر قرار گیرد، و این دو چیز می‌طلبد:

الف. تعهد؛ ب. مهارت.

اگر تعهد نباشد، سخنان یا نوشته دیگران گاهی مغرضانه تلخیص می‌شود و « خلاصه »، چیزی از آب در می‌آید که مغایر با مقصود صاحب سخن است.

و اگر مهارت نباشد، محتوای اصلی نوشته و کلام، خدشه دار می‌شود و چه بسا مطالب عمده و اساسی از قلم می‌افتد و آن‎چه قابل حذف بوده، به عنوان مطالب اصلی باقی می‌ماند.

هم « حفظ امانت » لازم است،

هم « حفظ اصالت »؛ که اولی به تعهد خلاصه نویسی مربوط می‌شود، دومی به دقت و توانایی و مهارت او.

گاهی کتابی را که در دست مطالعه دارید، پس از خواندن هر صفحه یا هر پاراگراف، سعی کنید خلاصه آن را در یک سطر یا در جمله‌ای فشرده بنویسید. این قدرت تلخیص شما را می‌افزاید. یا برخی داستان‌های منظوم را در دیوان‌ها بخوانید و خلاصه‌اش را در چند سطر بنویسید یا خبری را که به تفصیل در روزنامه خوانده‌اید، به صورتِ « خلاصه خبر » در آورید.

چند نکته لازم

1. در تلخیص یک متن یا بحث منسجم، سعی شود انسجام و پیوستگی مطالب، در « خلاصه » هم حفظ شود.

2. جملات کوتاه و کلمات ساده، به کار گرفته شود.

3. متن مورد تلخیص، در جزوه « خلاصه » معرفی شود: یعنی نام نویسنده، ناشر، میزان صفحات، درصد تلخیص، خلاصه نویس، تاریخ تلخیص و مشخصات دیگر نوشته اصلی یا نوار و سخنرانی و جلسه و سمینار و درسی که به صورت خلاصه در آمده است، نقل شود.

4. نکات دستوری و نیز هماهنگی و یک نواختی زمان افعال و سبک و سیاق نوشته رعایت گردد.

5. سلیقه و نظم در نگارش خلاصه، صفحه آرایی و فصل بندی نیز از یاد نرود.

6. در خلاصه، مطالبی آورده نشود که در متن اصلی نیست.

جواد محدثی، روش‌ها، ص 33.

*بسم الله الرحمن الرحیم*

فواید و ضرورت خلاصه نویسی

« خلاصه نویسی » نوعی مهارت نگارشی محسوب می‌شود و آشنایی با آن در کارهای قلمی و پژوهشی و گزارش نویسی مفید و کارساز است.

با توجه به محدودیت فرصت و زمان و نیز فراوانی آثار و نوشته‌ها، « چکیده نویسی »‌ ضرورت پیدا می‌کند. گاهی از مطالب برای خودمان خلاصه برداری می‌کنیم،‌ گاهی برای دیگری. در صورت اول، برای بهره برداری خودمان است،‌در صورت دوم برای فایده رسانی به دیگران.

در تاریخ تألیف و نگارش نیز، بخش بزرگ کتاب‌ها، خلاصه شده کتاب‌های دیگری است که در زمینه تاریخ، ادبیات و علوم گوناگون است. این‎گونه کتب، با عنوان‎هایی هم چون: خلاصه، وجیزه، منتخب، گلچین، گزیده، مختار، مهذّب، چکیده، تلخیص و … است که توسط خود مؤلف یا دیگری صورت گرفته و می‌گیرد. خلاصه کردن متون مفصل و کتاب‌های عظیم و ارزشمند،‌ یکی از گام‌های مثبتی است که می‌تواند نسل کم حوصله امروز را هم با فرهنگ و ادب گذشته مرتبط سازد، ‌و هم بهره اخلاقی کتاب‌های خوب ولی مفصل را که در دسترس امروزیان نیست، به خوانندگان برساند.

ما همیشه نمی‌توانیم همه کتاب‌ها را همراه داشته باشیم. همیشه هم مجال شرح و بسط مطالب را برای دیگران نیست. پس باید به هنر « خلاصه نویسی » مجهز بود تا از زمان و نیز از امکانات چاپ و تکثیر و یادداشت، بیشترین استفاده را کرد.

گاهی نیاز می‌شود که از یک سخنرانی یا کتاب و مقاله، خلاصه‌ای تهیه شود، یا گزارشی فشرده از یک حادثه، یا صورت جلسه‌ای خلاصه از یک جلسه، سمینار، برنامه و … تهیه گردد.

گاهی در نقد یک اثر ادبی یا محتوای یک کتاب و مقاله و فیلم، نیاز است که فشرده‌ای از آن بیان شود. در معرفی‌های اجمالی از یک کتاب نیز خلاصه نویسی جایگاه خود را دارد.

نیز گاهی در دوره‌های آموزشی و در کلاس‌ها، لازم است از مطالب خلاصه برداری شود، یا در متون آموزشی، خلاصه‌ای از هر بخش یا بحث در پایان آورده شود.

گاهی هم برای شرکت در یک مسابقه، لازم می‌شود کتاب یا مقاله یا داستانی خلاصه شود.

برای تهیه جزواتی فشرده و کم حجم برای امتحان از برخی دروس و متون هم، نیازمند به چکیده نویسی هستیم.

گاهی هم به صورت شفاهی، لازم است گزارشی کوتاه و توضیحی خلاصه درباره موضوعی داشته باشیم.

مجموع این گونه نیازها، ایجاب می‌کند که با « روش خلاصه نویسی » آشنا شویم. از این رو در این بخش، به بیان نکاتی در این موضوع می‌پردازیم.

ناگفته نماند که « خلاصه نویسی »، از جهاتی برای خود انسان مفید است و فوایدی از این قبیل دارد:

1. بهره گیری از یادداشت‌های خلاصه، در مراحل بعد، به وسیله مراجعه مجدد به آن‌ها

2. تمرینی برای کار قلمی و رشد نیروی نویسندگی انسان

3. تقویت بینش و رشد فکری انسان در سایه این گزینش و تلخیص

4. تسهیل برخورداری از محتویات کتب و مقالات، در حجمی اندک

5. ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای مطالعه

6. کمک به در خاطر سپردن مطالب و از یاد نرفتن آن‌ها

7. کمک به تمرکز فکر هنگام خواندن کتاب و مقاله.

با توجه به این‎که در خلاصه نویسی، باید به « کاهش حجم نوشته » پرداخت، بی آن‎که هدف نویسنده و گوینده و پیام اصلی نوشته و سخن از بین برود، ضروری است که مهارت لازم در این امر کسب شود. این مهارت هم جز با تمرین زیاد، و نیز کار زیر نظر مربی و استاد، کمتر به دست می‌آید.

تفاوت خلاصه نویسی با گزیده، گلچین و یادداشت برداری این است که در یادداشت برداری و گزیده نویسی، نکات مورد نظر و مورد علاقه شخص از جاهای مختلف نوشته می‌شود و چه بسا انسجام و پیوستگی میان گزیده‌ها وجود نداشته باشد؛ ولی در خلاصه نویسی، ‌عنایت روی یک کتاب یا مقاله یا متنِ خاصّی است که چکیده همه آن آورده می‌شود؛ نه آن‎که از هر بوستانی گلی چیده شود. خلاصه نویسی شبیه زیراکس یا عکس گرفتن از هر متن یا تصویری در مقیاسی کوچک‌تر است.

مراحل اجرایی کار

بسیار اتفاق می‌افتد که در خلاصه نویسی، انسان فکر می‌کند همه این مطالب، خوب و لازم است و در تلخیص، آن‎ها را می‌آورد. در نهایت می‌بیند که خلاصه، چیزی از اصل مطلب کم نیست. این یا به عدم مهارت در خلاصه نویسی برمی‌گردد، یا به عدم آگاهی اجمالی از محتوای آن‎چه تلخیص می‌شود، یا عدم دقت شخص در تفکیک مطالب مهم از کم اهمیت.

از این رو در امر خلاصه نویسی، مراحل زیر پیشنهاد می‌شود:

1. مطالعه یا مرور اجمالی، پیش از اقدام به تلخیص

2. مشخص ساختن میزان و درصد تلخیصی که باید انجام شود

3. مشخص کردن موارد و مطالب اصلی و فرعی،‌ هنگام مطالعه

4. حذف مطالب غیر عمده و باقی گذاشتن نکات اصلی

5. حفظ امانت و اصالت در عبارات و محتوا

پیش از اقدام به تلخیص،‌ خوب است ابتدا یک دور، کتاب یا مقاله را بخوانیم،‌ یا یک بار نوار را گوش دهیم یا فیلم را نگاه کنیم، تا نسبت به محتوا اِشراف و احاطه پیدا کنیم و بهتر بتوانیم موارد عمده و غیر عمده و اصلی و حاشیه‌ای را از هم تفکیک کنیم. البته این در مواردی است که متن مورد تلخیص در اختیار ما باشد. والاّ در خلاصه نویسی از مباحثِ یک کلاس یا جلسه یا سخنرانی در حال ایراد، این شیوه قابل اجرا نیست.

هنگام مرور مقدماتی، می‌توان فصل‌های اصلی و فرعی و مطالب عمده را از حواشی و زواید، جدا کرد و علامت گذاشت تا تلخیص، آسان‌تر شود.

میزان تلخیص نیز باید از آغاز، معلوم باشد. فرضاً یک کتاب سیصد صفحه‌ای را اگر قرار باشد در حد نصف، یا یک چهارم یا یک دهم خلاصه کنیم، در هر یک، میزان حذف مطالب و باقی گذاشتن مطالب دیگر، به نسبت آن معیار، متفاوت خواهد بود. حتی اگر بنا باشد همان کتاب را در دو صفحه خلاصه کنیم، شیوه‌ای دیگر باید برگزینیم و مطالب بیشتری را جزو « حذفیات » قرار دهیم.

در انواع مختلف تلخیص و با هدف‌های گوناگون، مطالب گاهی لازم است آورده شود یا حذف گردد؛ بسته به این است که با چه هدفی کار تلخیص انجام می‌گیرد.

گاهی کتاب مفصّلی برای استفاده عموم، خلاصه می‌شود،

گاهی چکیده‌ یک کتاب، به نحوی ارائه می‌شود تا شوق مراجعه به اصل کتاب ایجاد شود،

گاهی عصاره مطالب مفید یک کتاب، بدون رعایت انسجام و پیوستگی مطالب فراهم می‌گردد،

گاهی فهرستی از مباحث یک کتاب یا بحث تدوین می‌شود،

گاهی دیدگاه‌های علمی یک کتاب استخراج می‌گردد،

گاهی هم محتوای یک کتاب، به صورت نمودار، جدول و اطلاعات آماری و دسته بندی شده خلاصه می‌شود. این شیوه‌ها و هدف‌ها، که به عنوانِ تلخیص تفصیلی، ارجاعی، آزاد، فهرستی، موضوعی، علمی، و نموداری مطرح است،‌ هر یک ویژگی خاص خود را دارد و در عمل، متفاوت با دیگری است.[1] چکیده تمام نما، توصیفی، راهنما، موضوعی و … از جمله انواع خلاصه نویسی است. مجموعه تحقیقات اجتماعی و اطلاعات آماری مفصّلی را گاهی به صورت جدول و نمودار ترسیم می‌کنند. این نیز نوعی از خلاصه نویسی است.

نکات و مباحث غیر اصلی

در هر نوشته‌ای یا سخنرانی یا درس، یک سری حرف‌ها اصلی و عمده است و گوینده و نویسنده یا مدرس، به قصد بیان و القای آن‌ها به کار سخن و قلم پرداخته است،‌ یک سری هم مطالبی است که در توضیح،‌ تشریح و تأکید نسبت به آن مطالب اصلی بیان می‌شود، که به این‌ها نکات غیر عمده گفته می‌شود.

اجمالی از مطالبِ غیر اصلی را می‌توان چنین برشمرد:

1. توضیحات برای روشن کردن مسأله اصلی

2. نمونه‌های تاریخی و شاهد مثال‌ها

3. مطالبِ حاشیه‌ای و غیر مرتبط با موضوع

4. لفاظی‌ها و عبارت پردازی‌های غیر دخیل در مطلب اصلی

5. موارد تکرار شدن مطلب

6. عبارات و جملات مترادف و هم مضمون

7. جملات معترضه و اشارات تفسیری و توضیحی که آوردنش ملال آور است.

اگر از یک نوشته یا سخن، محورهای فوق را جدا کنیم، آن‌چه می‌ماند، جوهره اصلی مطلب است که قابل درج در خلاصه است. البته تشخیص این که این موضوع، اصلی است یا حاشیه، بحثِ عمده است یا توضیح، ‌احتیاج به دقت بیشتری دارد. اگر یک متن، چه داستان یا غیر داستان، چند بار مطالعه شود، امکان تلخیص دقیق، بیشتر خواهد بود.

می‌توان هر بند یا پاراگراف را در یک جمله خلاصه کرد. مجموعه این جملات، خود به خود چکیده مطلب اصلی خواهد بود؛ البته با رعایت نکات دیگری که یاد شده است.

تفاوت تلخیص با بازنویسی و بازآفرینی

بازنویسی، برگردان متون کهن (شعر یا نثر) به نثر و عبارت است؛ بی آن‌که مفهوم و محتوا دگرگون شود. در باز آفرینی، محتوا و سوژه کهن، تبدیل به اثر جدیدی می‌شود که با اصل متفاوت است. بازنویسی مثل تعمیرات اساسی یک خانه است، اما باز آفرینی، کوبیدن بنا و از نو ساختن است که چه بسا نقشه ساختمان و کیفیت چهار چوب اولیه هم به هم می‌خورد.

 

در باز نویسی، مضمون متن قدیم حفظ می‌شود، تغییرات در جا به جایی حوادث و الفاظ و ترکیب‌ها انجام می‌گیرد. اصول زبان فارسی حفظ می‌گردد و از شکسته نویسی پرهیز می‌شود. توجه به سن و سطح فکر مخاطب، جهت درک و لذت بردن ضروری است. باید چیزی را باز نویسی کرد که از نظر پیام و محتوا، ارزش داشته باشد.

باز نویسی گاهی از نثر به نثر است. گاهی از شعر به شعر، از نظم به نثر و از نثر به نظم.

در خلاصه نویسی، نه پیام عوض می‌شود، نه قالب و محتوا و نه بهتر ساختن سبک نگارش؛ بر خلاف باز نویسی که اغلب یا به خاطر ضعف قلمی اثر نخستین است، یا نامناسب بودن آن با شیوه امروزی.

خلاصه نویسی اغلب برای استفاده بهتر از فرصت و زمان است، اما در باز نویسی هدف مهم‌تر ارائه اثری متناسب با نیاز و ضرورت‌های جدید فرهنگی و ادبی است.

عبارت اصلی یا نقل به معنی؟

در این‌که خلاصه نویسی را باید با استفاده از قلم و جمله پردازی خودمان بنویسیم یا با حفظ عباراتِ اصلی، موارد مختلف است.

گاهی روی الفاظ متن اصلی، عنایت و تأکید خاصّی است که دخل و تصرف در عبارات، مسأله ساز و گاهی تحریف می‌شود. آن‌جا باید تلخیص را با بهره گیری از عین عبارات اصلی انجام داد. مثل این‌که وصیت نامه امام امت(ره) یا احکام فقهی رساله، یا دیدگاه شیخ صدوق درباره عصمت انبیا و نظر شهید مطهری درباره تحریف نشدن قرآن، یا قانون کیفر مجرمین و … را اگر بخواهیم تلخیص کنیم، با استفاده از عباراتِ اصلی و حذف بخش‌های کم اهمیت‌تر یا غیر لازم،‌ اقدام می‌کنیم، تا اشکالی پیش نیاید.

اما اگر یک داستان یا حادثه تاریخی، یا گفت و گوها و مذاکرات یک جلسه، یا گزارشی از روزنامه، یا درس معلم را بخواهیم خلاصه نویسی کنیم، ضرورتی ندارد که حتماً از عبارات اصلی استفاده کنیم، می‌توانیم مفهوم را گرفته، با تعابیر و جمله بندی خودمان بنویسیم. هم‌چنین می‌توانیم همه متن را به دقت بخوانیم، سپس آن را کنار گذاشته، خلاصه آن را به قلم خودمان بنویسیم.

در هر حال، نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است:

در خلاصه نویسی، « هدف و پیام » اصلی نویسنده، نباید مورد تحریف یا تغییر قرار گیرد، و این دو چیز می‌طلبد:

الف. تعهد؛ ب. مهارت.

اگر تعهد نباشد، سخنان یا نوشته دیگران گاهی مغرضانه تلخیص می‌شود و « خلاصه »، چیزی از آب در می‌آید که مغایر با مقصود صاحب سخن است.

و اگر مهارت نباشد، محتوای اصلی نوشته و کلام، خدشه دار می‌شود و چه بسا مطالب عمده و اساسی از قلم می‌افتد و آن‎چه قابل حذف بوده، به عنوان مطالب اصلی باقی می‌ماند.

هم « حفظ امانت » لازم است،

هم « حفظ اصالت »؛ که اولی به تعهد خلاصه نویسی مربوط می‌شود، دومی به دقت و توانایی و مهارت او.

گاهی کتابی را که در دست مطالعه دارید، پس از خواندن هر صفحه یا هر پاراگراف، سعی کنید خلاصه آن را در یک سطر یا در جمله‌ای فشرده بنویسید. این قدرت تلخیص شما را می‌افزاید. یا برخی داستان‌های منظوم را در دیوان‌ها بخوانید و خلاصه‌اش را در چند سطر بنویسید یا خبری را که به تفصیل در روزنامه خوانده‌اید، به صورتِ « خلاصه خبر » در آورید.

چند نکته لازم

1. در تلخیص یک متن یا بحث منسجم، سعی شود انسجام و پیوستگی مطالب، در « خلاصه » هم حفظ شود.

2. جملات کوتاه و کلمات ساده، به کار گرفته شود.

3. متن مورد تلخیص، در جزوه « خلاصه » معرفی شود: یعنی نام نویسنده، ناشر، میزان صفحات، درصد تلخیص، خلاصه نویس، تاریخ تلخیص و مشخصات دیگر نوشته اصلی یا نوار و سخنرانی و جلسه و سمینار و درسی که به صورت خلاصه در آمده است، نقل شود.

4. نکات دستوری و نیز هماهنگی و یک نواختی زمان افعال و سبک و سیاق نوشته رعایت گردد.

5. سلیقه و نظم در نگارش خلاصه، صفحه آرایی و فصل بندی نیز از یاد نرود.

6. در خلاصه، مطالبی آورده نشود که در متن اصلی نیست.

جواد محدثی، روش‌ها، ص 33.

*بسم الله الرحمن الرحیم*

فواید و ضرورت خلاصه نویسی

« خلاصه نویسی » نوعی مهارت نگارشی محسوب می‌شود و آشنایی با آن در کارهای قلمی و پژوهشی و گزارش نویسی مفید و کارساز است.

با توجه به محدودیت فرصت و زمان و نیز فراوانی آثار و نوشته‌ها، « چکیده نویسی »‌ ضرورت پیدا می‌کند. گاهی از مطالب برای خودمان خلاصه برداری می‌کنیم،‌ گاهی برای دیگری. در صورت اول، برای بهره برداری خودمان است،‌در صورت دوم برای فایده رسانی به دیگران.

در تاریخ تألیف و نگارش نیز، بخش بزرگ کتاب‌ها، خلاصه شده کتاب‌های دیگری است که در زمینه تاریخ، ادبیات و علوم گوناگون است. این‎گونه کتب، با عنوان‎هایی هم چون: خلاصه، وجیزه، منتخب، گلچین، گزیده، مختار، مهذّب، چکیده، تلخیص و … است که توسط خود مؤلف یا دیگری صورت گرفته و می‌گیرد. خلاصه کردن متون مفصل و کتاب‌های عظیم و ارزشمند،‌ یکی از گام‌های مثبتی است که می‌تواند نسل کم حوصله امروز را هم با فرهنگ و ادب گذشته مرتبط سازد، ‌و هم بهره اخلاقی کتاب‌های خوب ولی مفصل را که در دسترس امروزیان نیست، به خوانندگان برساند.

ما همیشه نمی‌توانیم همه کتاب‌ها را همراه داشته باشیم. همیشه هم مجال شرح و بسط مطالب را برای دیگران نیست. پس باید به هنر « خلاصه نویسی » مجهز بود تا از زمان و نیز از امکانات چاپ و تکثیر و یادداشت، بیشترین استفاده را کرد.

گاهی نیاز می‌شود که از یک سخنرانی یا کتاب و مقاله، خلاصه‌ای تهیه شود، یا گزارشی فشرده از یک حادثه، یا صورت جلسه‌ای خلاصه از یک جلسه، سمینار، برنامه و … تهیه گردد.

گاهی در نقد یک اثر ادبی یا محتوای یک کتاب و مقاله و فیلم، نیاز است که فشرده‌ای از آن بیان شود. در معرفی‌های اجمالی از یک کتاب نیز خلاصه نویسی جایگاه خود را دارد.

نیز گاهی در دوره‌های آموزشی و در کلاس‌ها، لازم است از مطالب خلاصه برداری شود، یا در متون آموزشی، خلاصه‌ای از هر بخش یا بحث در پایان آورده شود.

گاهی هم برای شرکت در یک مسابقه، لازم می‌شود کتاب یا مقاله یا داستانی خلاصه شود.

برای تهیه جزواتی فشرده و کم حجم برای امتحان از برخی دروس و متون هم، نیازمند به چکیده نویسی هستیم.

گاهی هم به صورت شفاهی، لازم است گزارشی کوتاه و توضیحی خلاصه درباره موضوعی داشته باشیم.

مجموع این گونه نیازها، ایجاب می‌کند که با « روش خلاصه نویسی » آشنا شویم. از این رو در این بخش، به بیان نکاتی در این موضوع می‌پردازیم.

ناگفته نماند که « خلاصه نویسی »، از جهاتی برای خود انسان مفید است و فوایدی از این قبیل دارد:

1. بهره گیری از یادداشت‌های خلاصه، در مراحل بعد، به وسیله مراجعه مجدد به آن‌ها

2. تمرینی برای کار قلمی و رشد نیروی نویسندگی انسان

3. تقویت بینش و رشد فکری انسان در سایه این گزینش و تلخیص

4. تسهیل برخورداری از محتویات کتب و مقالات، در حجمی اندک

5. ایجاد انگیزه در دانش آموزان برای مطالعه

6. کمک به در خاطر سپردن مطالب و از یاد نرفتن آن‌ها

7. کمک به تمرکز فکر هنگام خواندن کتاب و مقاله.

با توجه به این‎که در خلاصه نویسی، باید به « کاهش حجم نوشته » پرداخت، بی آن‎که هدف نویسنده و گوینده و پیام اصلی نوشته و سخن از بین برود، ضروری است که مهارت لازم در این امر کسب شود. این مهارت هم جز با تمرین زیاد، و نیز کار زیر نظر مربی و استاد، کمتر به دست می‌آید.

تفاوت خلاصه نویسی با گزیده، گلچین و یادداشت برداری این است که در یادداشت برداری و گزیده نویسی، نکات مورد نظر و مورد علاقه شخص از جاهای مختلف نوشته می‌شود و چه بسا انسجام و پیوستگی میان گزیده‌ها وجود نداشته باشد؛ ولی در خلاصه نویسی، ‌عنایت روی یک کتاب یا مقاله یا متنِ خاصّی است که چکیده همه آن آورده می‌شود؛ نه آن‎که از هر بوستانی گلی چیده شود. خلاصه نویسی شبیه زیراکس یا عکس گرفتن از هر متن یا تصویری در مقیاسی کوچک‌تر است.

مراحل اجرایی کار

بسیار اتفاق می‌افتد که در خلاصه نویسی، انسان فکر می‌کند همه این مطالب، خوب و لازم است و در تلخیص، آن‎ها را می‌آورد. در نهایت می‌بیند که خلاصه، چیزی از اصل مطلب کم نیست. این یا به عدم مهارت در خلاصه نویسی برمی‌گردد، یا به عدم آگاهی اجمالی از محتوای آن‎چه تلخیص می‌شود، یا عدم دقت شخص در تفکیک مطالب مهم از کم اهمیت.

از این رو در امر خلاصه نویسی، مراحل زیر پیشنهاد می‌شود:

1. مطالعه یا مرور اجمالی، پیش از اقدام به تلخیص

2. مشخص ساختن میزان و درصد تلخیصی که باید انجام شود

3. مشخص کردن موارد و مطالب اصلی و فرعی،‌ هنگام مطالعه

4. حذف مطالب غیر عمده و باقی گذاشتن نکات اصلی

5. حفظ امانت و اصالت در عبارات و محتوا

پیش از اقدام به تلخیص،‌ خوب است ابتدا یک دور، کتاب یا مقاله را بخوانیم،‌ یا یک بار نوار را گوش دهیم یا فیلم را نگاه کنیم، تا نسبت به محتوا اِشراف و احاطه پیدا کنیم و بهتر بتوانیم موارد عمده و غیر عمده و اصلی و حاشیه‌ای را از هم تفکیک کنیم. البته این در مواردی است که متن مورد تلخیص در اختیار ما باشد. والاّ در خلاصه نویسی از مباحثِ یک کلاس یا جلسه یا سخنرانی در حال ایراد، این شیوه قابل اجرا نیست.

هنگام مرور مقدماتی، می‌توان فصل‌های اصلی و فرعی و مطالب عمده را از حواشی و زواید، جدا کرد و علامت گذاشت تا تلخیص، آسان‌تر شود.

میزان تلخیص نیز باید از آغاز، معلوم باشد. فرضاً یک کتاب سیصد صفحه‌ای را اگر قرار باشد در حد نصف، یا یک چهارم یا یک دهم خلاصه کنیم، در هر یک، میزان حذف مطالب و باقی گذاشتن مطالب دیگر، به نسبت آن معیار، متفاوت خواهد بود. حتی اگر بنا باشد همان کتاب را در دو صفحه خلاصه کنیم، شیوه‌ای دیگر باید برگزینیم و مطالب بیشتری را جزو « حذفیات » قرار دهیم.

در انواع مختلف تلخیص و با هدف‌های گوناگون، مطالب گاهی لازم است آورده شود یا حذف گردد؛ بسته به این است که با چه هدفی کار تلخیص انجام می‌گیرد.

گاهی کتاب مفصّلی برای استفاده عموم، خلاصه می‌شود،

گاهی چکیده‌ یک کتاب، به نحوی ارائه می‌شود تا شوق مراجعه به اصل کتاب ایجاد شود،

گاهی عصاره مطالب مفید یک کتاب، بدون رعایت انسجام و پیوستگی مطالب فراهم می‌گردد،

گاهی فهرستی از مباحث یک کتاب یا بحث تدوین می‌شود،

گاهی دیدگاه‌های علمی یک کتاب استخراج می‌گردد،

گاهی هم محتوای یک کتاب، به صورت نمودار، جدول و اطلاعات آماری و دسته بندی شده خلاصه می‌شود. این شیوه‌ها و هدف‌ها، که به عنوانِ تلخیص تفصیلی، ارجاعی، آزاد، فهرستی، موضوعی، علمی، و نموداری مطرح است،‌ هر یک ویژگی خاص خود را دارد و در عمل، متفاوت با دیگری است.[1] چکیده تمام نما، توصیفی، راهنما، موضوعی و … از جمله انواع خلاصه نویسی است. مجموعه تحقیقات اجتماعی و اطلاعات آماری مفصّلی را گاهی به صورت جدول و نمودار ترسیم می‌کنند. این نیز نوعی از خلاصه نویسی است.

نکات و مباحث غیر اصلی

در هر نوشته‌ای یا سخنرانی یا درس، یک سری حرف‌ها اصلی و عمده است و گوینده و نویسنده یا مدرس، به قصد بیان و القای آن‌ها به کار سخن و قلم پرداخته است،‌ یک سری هم مطالبی است که در توضیح،‌ تشریح و تأکید نسبت به آن مطالب اصلی بیان می‌شود، که به این‌ها نکات غیر عمده گفته می‌شود.

اجمالی از مطالبِ غیر اصلی را می‌توان چنین برشمرد:

1. توضیحات برای روشن کردن مسأله اصلی

2. نمونه‌های تاریخی و شاهد مثال‌ها

3. مطالبِ حاشیه‌ای و غیر مرتبط با موضوع

4. لفاظی‌ها و عبارت پردازی‌های غیر دخیل در مطلب اصلی

5. موارد تکرار شدن مطلب

6. عبارات و جملات مترادف و هم مضمون

7. جملات معترضه و اشارات تفسیری و توضیحی که آوردنش ملال آور است.

اگر از یک نوشته یا سخن، محورهای فوق را جدا کنیم، آن‌چه می‌ماند، جوهره اصلی مطلب است که قابل درج در خلاصه است. البته تشخیص این که این موضوع، اصلی است یا حاشیه، بحثِ عمده است یا توضیح، ‌احتیاج به دقت بیشتری دارد. اگر یک متن، چه داستان یا غیر داستان، چند بار مطالعه شود، امکان تلخیص دقیق، بیشتر خواهد بود.

می‌توان هر بند یا پاراگراف را در یک جمله خلاصه کرد. مجموعه این جملات، خود به خود چکیده مطلب اصلی خواهد بود؛ البته با رعایت نکات دیگری که یاد شده است.

تفاوت تلخیص با بازنویسی و بازآفرینی

بازنویسی، برگردان متون کهن (شعر یا نثر) به نثر و عبارت است؛ بی آن‌که مفهوم و محتوا دگرگون شود. در باز آفرینی، محتوا و سوژه کهن، تبدیل به اثر جدیدی می‌شود که با اصل متفاوت است. بازنویسی مثل تعمیرات اساسی یک خانه است، اما باز آفرینی، کوبیدن بنا و از نو ساختن است که چه بسا نقشه ساختمان و کیفیت چهار چوب اولیه هم به هم می‌خورد.

 

در باز نویسی، مضمون متن قدیم حفظ می‌شود، تغییرات در جا به جایی حوادث و الفاظ و ترکیب‌ها انجام می‌گیرد. اصول زبان فارسی حفظ می‌گردد و از شکسته نویسی پرهیز می‌شود. توجه به سن و سطح فکر مخاطب، جهت درک و لذت بردن ضروری است. باید چیزی را باز نویسی کرد که از نظر پیام و محتوا، ارزش داشته باشد.

باز نویسی گاهی از نثر به نثر است. گاهی از شعر به شعر، از نظم به نثر و از نثر به نظم.

در خلاصه نویسی، نه پیام عوض می‌شود، نه قالب و محتوا و نه بهتر ساختن سبک نگارش؛ بر خلاف باز نویسی که اغلب یا به خاطر ضعف قلمی اثر نخستین است، یا نامناسب بودن آن با شیوه امروزی.

خلاصه نویسی اغلب برای استفاده بهتر از فرصت و زمان است، اما در باز نویسی هدف مهم‌تر ارائه اثری متناسب با نیاز و ضرورت‌های جدید فرهنگی و ادبی است.

عبارت اصلی یا نقل به معنی؟

در این‌که خلاصه نویسی را باید با استفاده از قلم و جمله پردازی خودمان بنویسیم یا با حفظ عباراتِ اصلی، موارد مختلف است.

گاهی روی الفاظ متن اصلی، عنایت و تأکید خاصّی است که دخل و تصرف در عبارات، مسأله ساز و گاهی تحریف می‌شود. آن‌جا باید تلخیص را با بهره گیری از عین عبارات اصلی انجام داد. مثل این‌که وصیت نامه امام امت(ره) یا احکام فقهی رساله، یا دیدگاه شیخ صدوق درباره عصمت انبیا و نظر شهید مطهری درباره تحریف نشدن قرآن، یا قانون کیفر مجرمین و … را اگر بخواهیم تلخیص کنیم، با استفاده از عباراتِ اصلی و حذف بخش‌های کم اهمیت‌تر یا غیر لازم،‌ اقدام می‌کنیم، تا اشکالی پیش نیاید.

اما اگر یک داستان یا حادثه تاریخی، یا گفت و گوها و مذاکرات یک جلسه، یا گزارشی از روزنامه، یا درس معلم را بخواهیم خلاصه نویسی کنیم، ضرورتی ندارد که حتماً از عبارات اصلی استفاده کنیم، می‌توانیم مفهوم را گرفته، با تعابیر و جمله بندی خودمان بنویسیم. هم‌چنین می‌توانیم همه متن را به دقت بخوانیم، سپس آن را کنار گذاشته، خلاصه آن را به قلم خودمان بنویسیم.

در هر حال، نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است:

در خلاصه نویسی، « هدف و پیام » اصلی نویسنده، نباید مورد تحریف یا تغییر قرار گیرد، و این دو چیز می‌طلبد:

الف. تعهد؛ ب. مهارت.

اگر تعهد نباشد، سخنان یا نوشته دیگران گاهی مغرضانه تلخیص می‌شود و « خلاصه »، چیزی از آب در می‌آید که مغایر با مقصود صاحب سخن است.

و اگر مهارت نباشد، محتوای اصلی نوشته و کلام، خدشه دار می‌شود و چه بسا مطالب عمده و اساسی از قلم می‌افتد و آن‎چه قابل حذف بوده، به عنوان مطالب اصلی باقی می‌ماند.

هم « حفظ امانت » لازم است،

هم « حفظ اصالت »؛ که اولی به تعهد خلاصه نویسی مربوط می‌شود، دومی به دقت و توانایی و مهارت او.

گاهی کتابی را که در دست مطالعه دارید، پس از خواندن هر صفحه یا هر پاراگراف، سعی کنید خلاصه آن را در یک سطر یا در جمله‌ای فشرده بنویسید. این قدرت تلخیص شما را می‌افزاید. یا برخی داستان‌های منظوم را در دیوان‌ها بخوانید و خلاصه‌اش را در چند سطر بنویسید یا خبری را که به تفصیل در روزنامه خوانده‌اید، به صورتِ « خلاصه خبر » در آورید.

چند نکته لازم

1. در تلخیص یک متن یا بحث منسجم، سعی شود انسجام و پیوستگی مطالب، در « خلاصه » هم حفظ شود.

2. جملات کوتاه و کلمات ساده، به کار گرفته شود.

3. متن مورد تلخیص، در جزوه « خلاصه » معرفی شود: یعنی نام نویسنده، ناشر، میزان صفحات، درصد تلخیص، خلاصه نویس، تاریخ تلخیص و مشخصات دیگر نوشته اصلی یا نوار و سخنرانی و جلسه و سمینار و درسی که به صورت خلاصه در آمده است، نقل شود.

4. نکات دستوری و نیز هماهنگی و یک نواختی زمان افعال و سبک و سیاق نوشته رعایت گردد.

5. سلیقه و نظم در نگارش خلاصه، صفحه آرایی و فصل بندی نیز از یاد نرود.

6. در خلاصه، مطالبی آورده نشود که در متن اصلی نیست.

جواد محدثی، روش‌ها، ص 33.ؤ

 نظر دهید »

درمان ریزش موی سر

02 شهریور 1395 توسط لیریائی

– مداومت در مصرف سیر تدریجا باعث ریختن موی سفید و روئیدن موی سیاه می شود.

– خوردن کلم ریزش موی سر را برطرف می کند. برای این منظور باید کلم را پخته بصورت ضماد بر پوست قرار دهند و یا با محلول جوشانده غلیظ برگ کلم موها را ماساژ دهند.

– چون برگ خشک انجیر را سائیده، با سرکه بر سر بمالند از ریختن موی سر جلوگیری می کند.

– برای جلوگیری از ریزش موی سر باید 60 گرم آویشن را در یک لیتر آب جوشانده و حاصل صاف کرده آنرا هفته ای چند مرتبه بر موی سر بمالند.

– برای تقویت موی سر و جلوگیری از ریزش مو جوشانده غلیظی از ریشه گیاه بابا آدم تهیه نمایند و هفته ای یک یا دو مرتبه موهای خود را با آن ماساژ و شستشو دهند.

– جهت درمان ریزش موی سر جوشانده غلیظی از برگ درخت پسته تهیه نموده هر هفته 1 تا 2 مرتبه موی سر را با آن بشویند و این عمل را مدتی ادامه دهند.

– از میوه گیاه فلفل سبز محلولهائی به صورت مالیدن به پوست سر جهت جلوگیری از ریزش مو تهیه می شود.

– ضماد نرگس یا پیاز آن با سرکه جهت ریزش مو، موثر است.

– شستن موی سر با آب مورد جهت منع از ریزش مو بسیار موثر است.

– سوخته کف دریا با سرکه جهت ریزش موی سر نافع است.

– طلای (مالیدن) مغز گردو جهت ریزش موی سر مجرب است.

– مداومت در خوردن سیر باعث ریزش موی سفید و روئیدن موی سیاه می شود. البته بیش از دو تا سه دانه نباید خورد.

– خوردن سرکه با سریش و آرد جو، جهت معالجه داءالثعلب (ریزش مو) موثر است. مقدار خوراکش تا چهار مثقال است.

– پوست موی سر را با آب شاهی مالش دهند، موها را تقویت کرده و از ریزش آن جلوگیری می کند.

– اگر عصاره ترب را به جائی از سر، که موی آن ریخته باشد بمالند دوباره موی آن بروید.

– روغن زیتون را با روغن اوکالیپتوس به مقدار مساوی مخلوط نموده محکم بر سر بمالند از ریزش مو و طاسی سر جلوگیری می کند. با این دو روغن باید سر را هم شب و هم صبح ماساژ داد.

– ضماد برگ کوبیده چغندر با حنا جهت رویاندن مو و رشد آن مفید است.

– برای جلوگیری از ریزش موی سر باید ده روز پی در پی سر را با روغن زیتون مالش داد و قبل از خواب آنرا بست و خوابید و صبح موقع برخاستن با آب نیم گرم صابون شست.

– مخلوط آب لیمو با حنا جهت جلوگیری از ریزش مو، سود فراوان دارد. پیاز مو را تقویت می کند و موخوره را از بین می برد و موها را شفاف و نرم و لطیف می سازد.

– چرب کردن موی سر را با روغن زیتون کهنه از سفید شدن و ریختن مو جلوگیری می کند.

– روغن فندق بهترین داروی ریزش مو است.

– پوست پسته را بکوبید و با آب بجوشانید و صاف کنید و سر را با آن بشوئید از ریزش مو جلوگیری می کند.

– جوشانده برگ و ریشه گزنه را اگر با جوشانده آویشن شیرازی مخلوط کنند برای شستن موی سر و جلوگیری از ریزش آن بسیار مفید است.

– صد گرم مریم گلی را در یک لیتر آب ده دقیقه بجوشانند. محلول شستشوی خوبی برای پوست موی سر است و پیازهای مو را تقویت کرده و از ریزش مو و یا پیدایش شوره سر و یا پیدایش پوسته سر جلوگیری می کند.

– اگر پوست موی سر را با آّب شاهی مالش دهند موها را تقویت کرده و از ریزش مو جلوگیری می کند.

– سوپ کلم از ریزش مو جلوگیری می کند.

– لیمو سلول های پوست را تجدید می کند و موها را از ریزش بازداشته و پوست سر را تقویت می کند.

– سیاه دانه سوخته با موم و روغن حنا برای منع ریختن مو و رویانیدن نافع است.

– مقدار 200 گرم گیاه انجره (گزنه)را خرد کنند و در یک لیتر و نیم سرکه بریزند و مدت نیم ساعت آنرا بجوشانند آنگاه آنرا صاف کنند و برای استعمال در یک شیشه ذخیره کنند. همه روز آنرا به یک قطعه پارچه بمالند و به پوست سر بمالند تا موی سر را تقویت کند و آنچه را که از موی سر می ریزد عوض نماید.

– جوشانده غلیظ آویشن شیرازی برای شستن سر بسیار مفید است و موجب جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت پیازهای آن می شود کسانیکه با آن مداومت داده اند دیده اند که موی سر آنها از نو می روید. دم کرده 15 تا 30 گرم آویشن شیرازی رقیق را می توان چای صبح و عصر کرد و آنرا با عسل شیرین کرد، 5 تا 6 فنجان میل کرد.

– مصرف بولاغ اوتی را (ترتیزک آبی، آب تره، علف چشمه) توصیه کرده اند.

– آب کرفس پخته برای شستشوی سر و جلوگیری از ریزش مو و شوره سر مفید است

 منبع:http://hematzadeh.ir

 نظر دهید »

شناسایی مزاج در طب سنتی ابوعلی سینا

01 شهریور 1395 توسط لیریائی


شناسایی طبع یا مزاج انسان از جمله مباحثی است که نه تنها در طب سنتی ایران بلکه در سایر طب های سنتی جهان مثل طب سنتی چینی، رومی، یونانی و هندی نیز دیده می شود. از این رو شناسایی مزاج و پرداختن به آن در طول زندگی یکی از مهم ترین و کاربردی ترین شیوه ها برای حفظ سلامت، تندرستی و نشاط عمومی بدن است.

شناسایی ویژگی ها و خصوصیات بدنی و پرداختن به آنها نقش بزرگی در عملکرد صحیح و مناسب اندام ها و اعضای درونی بدن از قبیل مغز، دستگاه اعصاب، دستگاه گوارش، کلیه ها و دیگر اعضای بدن دارد.

مصرف مواد غذایی مناسب و همسو با مزاج و طبع افراد کمک می کند تا ما در زندگی کمتر با اختلال ها، بیماری ها و تنش های جسمی و روحی روبه رو شویم و در مقایسه با افراد دیگر سلامت بیشتری داشته باشیم. با مطالعه این مطلب، می توانید تا حدود زیادی با نوع مزاج و طبع خود آشنا شوید. اگرچه برای شناسایی دقیق تر و مطمئن تر مزاج و طبع بدن توصیه می کنیم با یک متخصص طب سنتی در این زمینه مشورت کنید.


با ۱+۷ گام مزاج تان را شناسایی کنید
برای شناسایی مزاج و طبع هر فرد لازم است ویژگی ها و خصوصیات جسمانی وی مورد بررسی قرار گیرد. این شیوه یکی از ساده ترین راه ها برای شناسایی طبع و مزاج هر فرد است که اگر چه روشی ساده به نظر می رسد اما در عین حال دقت و هوشیاری زیادی برای شناسایی مزاج و کیفیت آن لازم است به گونه ای که در بسیاری از موارد پیچیدگی هایی برای شناسایی طبع اتفاق می افتد که شاید تشخیص مزاج برای فرد عادی ممکن نباشد.

 

با وجود این برای شناسایی مزاج بررسی میزان گوشت و چربی بدن، بررسی ویژگی محل لمس شده در بدن از قبیل نرمی و سفتی، رنگ پوست، ویژگی های مو، شکل و خصوصیات اعضا، چگونگی خواب و بیداری،کیفیت و خصوصیات فضولات بدن و فعل و انفعالات حرکتی همگی از جمله مواردی است که برای تشخیص مزاج و طبع جبلی افراد مورد استفاده قرار می گیرد، اگر چه تک تک اندام و اعضای بدن علاوه بر مزاج جبلی که حاکم بر بدن است دارای مزاجی جداگانه هستند و گاهی ممکن است با غلبه یکی از اخلاط بدن در یکی از اندام ها روبه رو شوند و این مسئله اختلال هایی در عملکرد آنها پدید آورد.

 

با مطالعه هر یک از سرفصل هایی که در این شماره و شماره های بعدی مجله سیب ارائه می شود و با جمع زدن علامت هایی که در مقابل هر یک از انواع مزاجی می زنید تا حدود زیادی می توانید نوع مزاج خود را تشخیص دهید.


1- سردی و گرمی بدن را بررسی کنید
برای شروع باید سردی و گرمی بدن را بررسی کنید. به کمک این روش می توانید نخستین قدم را برای شناسایی گرمی یا سردی مزاج تان بردارید. تنها کافی است بخشی از بدن مانند ساعد فرد را لمس کنید و دقت کنید که با لمس آن چه احساسی را تجربه می کنید.
-در صورتی که با لمس بدن فرد مثلا لمس ساعد یا بازویش احساس گرما و حرارت کردید او دارای مزاج گرم است.
-اما اگر هنگام لمس بدن فرد احساس سرما کردید این امر یکی از نشانه های سردمزاجی در آن فرد است.


۲. بافت بدنی نرم دارید یا سفت؟
مرحله بعدی برای شناسایی نوع مزاج، بررسی میزان نرمی و سفتی بافت های بدن، عضلات و پوست فرد است. چرا که افراد مختلف در مقایسه با هم بافت های بدنی متفاوتی دارند که تشخیص و شناسایی دقیق آنها می تواند جزئیات کامل تری برای شناسایی نوع مزاج در اختیار فرد قرار دهد.


-در صورتی که با لمس بدن فرد گرما احساس کردید و علاوه بر گرما متوجه شدید بافت بدنی او نرم است و با فشار سرانگشتان بافت به راحتی فرو می رود این فرد علاوه بر گرمی مزاج دارای رطوبت نیز هست. بنابراین او ویژگی های مزاج گرم و مرطوب را دارد.


-اما در صورتی که با لمس کردن بدن فرد احساس گرما کردید اما خشکی و زبری خفیفی را زیر سرانگشتان دست تان احساس کردید او علاوه بر گرمی، خشکی مزاج نیز دارد. پس او یکی از علائم گرمی و خشکی مزاج که همان حس گرما و خشکی در بافت و پوست بدن است را دارد.


-ممکن است با لمس بدن فرد تجربه دیگری داشته باشید. در شرایطی که با لمس بدن فرد احساس سردی کردید اما این سردی با نرمی پوست و بافت گوشت آلود بدن نیز همراه بود او دارای یکی از علائم مزاج سرد و مرطوب است که در میان درمانگران طب سنتی با عنوان مزاج سرد و تر نیز معروف است.


-و اما در شرایطی که شما بدن فرد را لمس کردید و از آن سرما دریافت کردید و در عین حال با لمس بافت بدن با سختی و سفتی رو به رو شدید و احساس کردید بافت بدن او خشک است می توانید او را دارای ویژگی های مزاج سرد و خشک بدانید.


3- پوست شما چه رنگی است؟
بررسی رنگ پوست در کنار بررسی بافت بدن و سردی و گرمی آن می تواند سومین گام برای نزدیک شدن به نوع مزاج و طبع هر فرد باشد. درمانگران طب سنتی برای شناسایی نوع مزاج علاوه بر بافت بدن و استخوان بندی به رنگ پوست نیز برای شناسایی نوع مزاج افراد توجه می کنند. از دیدگاه این درمانگران رنگ پوست می تواند نشانه خوبی برای بررسی نوع مزاج و طبع باشد.


-در شرایطی که پوست فرد سفیدرنگ و مایل به سفید باشد می تواند نشانه خوبی برای تشخیص سردمزاجی فرد باشد. البته این رنگ علاوه بر این می تواند نشانه کم خونی او نیز باشد.


-افرادی که پوست بدن آنها قرمز رنگ یا مایل به قرمز است از جمله افرادی هستند که دارای مزاج گرم هستند. این افراد پوست مایل به صورتی و قرمز دارند و علاوه بر گرمی مزاج در گروه افراد پرخون نیز قرار دارند.


-کسانی که پوست بدن شان زرد رنگ یا مایل به زردی است از جمله افرادی هستند که علاوه بر گرمی مزاج با خشکی مزاج نیز رو به رو هستند. این افراد در طول زندگی با مشکلات ناشی از غلبه صفرا در بدن رو به رو می شوند.


-در افرادی که پوست بدن آنها تیره و کدر است و به اصطلاح رنگ لب آنها بادمجانی رنگ است نشانه های مزاج سرد و خشک وجود دارد. این افراد با غلبه سودا نیز در بدن روبه رو هستند.
مردان و زنانی که پوست آنها سفید رنگ و مایل به رنگ گچ است. در گروه مزاج های سرد و مرطوب یا سرد و تر قرار دارند. یکی از نشانه های بارز وجود این افراد غلبه بلغم است که بر زندگی روزانه آنها تاثیرگذار است.


۴. عضلانی هستید یا استخوانی؟
یکی دیگر از مواردی که درمانگران طب سنتی به کمک آن برای شناسایی مزاج افراد مختلف اقدام می کنند، بررسی ظاهر و شکل اندام، عضلات و میزان عضلانی بودن بدن است.
-افرادی که دارای بلاتنه ای فراخ و پهن هستند دارای گرمی مزاج اند.
-افرادی که اندام های بدن آنها بزرگ است و عروق برجسته و نبض قوی دارند هم اصطلاحا دارای گرمی مزاج هستند.


-در صورتی که فردی عضلات کلفت و بزرگ و تاندون های ظریف تر داشته باشد این امر نیز نشانه گرمی مزاج است.
-برخلاف موارد ذکر شده اگر فردی دارای اندام های کوچک و بلاتنه کوچک داشته باشد این امر نشانه سردی مزاج است.
-داشتن نبض ضعیف و عضلات ظریف نیز از دیگر علائم سردی مزاج در افراد است.


-درمانگران طب سنتی افرادی را که دارای چهره لاغر و پوست به استخوان چسبیده دارند، دارای مزاج خشک می دانند.
-افرادی که مفاصل قابل مشاهده و برجسته دارند و غضروف حنجره و بینی آنها نیز برجسته و واضح است در گروه افرادی که دارای مزاج خشک هستند، قرار می گیرند.


۵. چند ساعت در شبانه روز می خوابید؟
یکی دیگر از روش های شناسایی مزاج و طبع هر فرد بررسی ساعت، کیفیت و چگونگی خواب هر فرد است. درمانگران طب سنتی با بررسی کیفیت و کمیت خواب و بررسی دیگر ویژگی های فردی می توانند مزاج افراد را شناسایی کنند. از دیدگاه این گروه افرادی که در طول شبانه روز به اندازه کافی می خوابند و افرادی که در خوابیدن افراط و تفریط می کنند طبع و مزاجی متفاوت دارند.


اگر در گروه افرادی هستید که ساعت خواب شما بیشتر از حد مجاز یعنی ۸ ساعت است در این صورت در گروه افرادی قرار دارید که دارای مزاج سرد و تر یا سرد و مرطوب هستید.
ولی اگر ساعت خواب شما کمتر از ۸ ساعت است و شما در بیشتر ساعات روز بیدار هستید و کار می کنید یا خود را به کاری سرگرم و مشغول می کنید در گروه افرادی که دچار مزاج گرم و خشک هستند، قرار می گیرید.

 

۶. به موهای تان نگاه کنید
برای تشخیص نوع مزاج نیاز به بررسی مو، جنس و کیفیت رشد آن دارید. به این ترتیب می توانید پنجمین فاکتوری را که به شناسایی نوع مزاج شما کمک می کند، بررسی کنید. جنس مو و میزان رشد آن در افراد مختلف که مزاج های متفاوتی دارند، فرق می کند.


-افرادی که سرعت رشد موهای شان زیاد است و در گروه افراد پرمو قرار می گیرند، از جمله افرادی هستند که به گفته درمانگران طب سنتی در گروه مزاجی گرم جای می گیرند.
-اما افرادی که رشد موی آنها کم است به گونه ای که از این موضوع شکایت دارند در گروه افراد سردمزاج قرار می گیرند. این گروه علاوه بر آنکه موی سر و ابروی شان کم پشت است در دیگر اندام های بدن شان نیز موی زیادی ندارند.

 

-اگر رشد مو در مرد یا زنی خیلی سریع باشد به گونه ای که او احساس کند موهایش بیش از حد طبیعی زود رشد می کند و بلند می شود در صورتی که دیگر علائم را داشته باشد در گروه افرادی قرار می گیرد که مزاج گرم و خشک دارد. در کنار این مورد مجعد بودن و حالت دار بودن موها نیز نشانه گرمی و خشکی مزاج است و نباید از آن غافل بود.


-نازکی مو نیز یکی از دلایلی است که می تواند نشانه سردی و تری مزاج افراد باشد. بنابراین باید به این موضوع نیز توجه کنید و بهتر است برای بررسی آن از مشورت یک متخصص طب سنتی استفاده کنید. چون ممکن است کم پشتی و نازکی مو نتیجه یک بیماری باشد. علاوه بر این داشتن موی صاف و لخت نیز یکی دیگر از علائم مزاج سرد و مرطوب در مردان و زنان است.

 

-افرادی که موی کلفت دارند نیز در گروه افرادی که مزاج گرم و خشک دارند محسوب می شود و این امر یکی از نشانه های گرمی مزاج در مردان و زنان است.
-رنگ موی مردان و زنان نیز یکی دیگر از نشانه های تشخیص مزاج است. افرادی که رنگ موی آنها سیاه است معمولا در گروه افرادی که طبع گرم و خشک دارند قرار می گیرند.


-افرادی که رنگ موی آنها به سفیدی میل می کند و زودتر از بقیه تارهای سفید در سر آنها دیده می شود نیز از جمله افرادی هستند که مزاج سرد و تر دارند.


۷. اجابت مزاج
رنگ مدفوع و کیفیت آن از دیگر مواردی است که توسط درمانگران طب سنتی برای تشخیص نوع مزاج استفاده می شود. برای این منظور بررسی کل فضولات بدن شامل ادرار، مدفوع، عرق، مو، ناخن و خون در تشخیص دقیق نوع مزاج و طبع موثر است.


-اگر رنگ مدفوع یا ادرار تیره تر از حد معمول یا بدبوتر از حد نرمال باشد این امر نشان دهنده گرمی مزاج و غلبه صفرا در بدن است.
-بی رنگ بودن فضولات و کم بودن بوی آن از علائم سردی مزاج است.


۸. میزان سازگاری شما با محیط چگونه است؟
اگر عضوی در برخورد با گرما، سرما، خشکی و رطوبت خیلی سریع آن را بپذیرد این موضوع نشان دهنده غلبه آن مزاج است. به عنوان مثال اگر در معرض گرما قرار بگیرید یا خوراکی با طبع گرم بخورید و زود احساس گرما درشما ایجاد شود این امر نشان دهنده گرمی مزاج شماست.
-گرما
-سرما
-خشکی
-رطوبت

منبع:.akairan.com

 نظر دهید »

ملاحظات کلی در نوشتن مقاله

20 خرداد 1395 توسط لیریائی

برای نوشتن یک مقاله خوب چند نکته باید رعایت شود :

1. انگیزه و خواست قوی و پایدار داشته باشید.

2.اعتماد به نفس داشته باشید.

3. خودتان حرف اصلی را بزنید و پشت سر دیگران پنهان نشوید.

4.به اندازه کافی مطالعه داشته باشید

5.از مطالعه خود به شکل هدفمند استفاده کنید.

6. در عین حال واقع بینانه کار کنید و بنویسید.

7. جدی باشید و از روی برنامه زمان بندی شده حرکت کنید.

8. خود را به جای خوانندگان و داورانی که کارتان را می خوانند بگذارید.

9.از ارزش و اهمیت مقاله تان مطمئن باشید.

10. حتما حرف تازه ای برای گفتن داشته باشید.

11. حتما از زاویه و رویکرد جدیدی به موضوع نگاه کنید.

12.همواره در شرایطی کار کنید که تمرکز داشته باشید.

 نظر دهید »
  • 1
  • 2
خرداد 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

آمار

  • امروز: 160
  • دیروز: 86
  • 7 روز قبل: 621
  • 1 ماه قبل: 1769
  • کل بازدیدها: 63682

خبرنامه

تبلیغات

  • رتبه بندی و امتیازدهی وبلاگ ها
  • آموزش ویدیویی وبلاگ نویسی
  • تکنیک های افزایش بازدید

کاربران آنلاین

  • صفيه گرجي
  • زهره رضائي خندابي
  • زفاک
  • رهگذر
  • فهیمه شکاری گیسی

موضوعات

  • همه
  • در ساحل نجات
  • اخبار
  • شرح حال علما
  • لطائف و ظرائف
  • شهدا افلاکیان خاکی
  • هر روز یک حدیث
  • شعر
  • دانستنی ها
  • اهل بیت (علیه السلام )
  • نکات تربیتی ناب
  • تاریخی
  • خانواده در اسلام
  • محرم
  • داستانک
  • مهدویت
  • در محضر علما
  • سر بند عشق
  • مطالبات رهبری
  • تذکره الاولیاء
  • مناجات نامه
  • روانشناسی
  • رمضان
  • حجاب و عفاف
  • فضای مجازی
  • انقلاب
  • ادعیه و زیارات
  • تفسیر یک آیه از قرآن
  • حدیث سلسله الذهب
  • در محضر قرآن
  • غدیر خم
  • طب سنتی
  • اربعین
  • اخلاق
  • شهید
  • تصاویر
  • رجب
  • انقلاب
  • انقلاب
  • وفات حضرت خدیجه کبری (سلام الله )
  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس