مدرسه علمیه حضرت زهرا(س) دورود

جزء 24  ، سوره مبارکه زمر ، آیه 36

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ وَ يُخَوِّفُونَکَ بِالَّذينَ مِنْ دُونِهِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ

آیا خدا کفایت کننده بنده اش نیست؟ و [ کافران ] تو را از آنها که غیر اویند می ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برایش راهبری نیست.

نکته ها  :

* چون آیه استفهام انکاری است در آن لذت ادبی و ذوق هنری جلوه گری می کند تا اینکه جمله به صورت خبری  منفی آورده شود .

* معلوم است که خدا بنده خود را کافی و بس است .

*نه، چطور ممکن است؟ چنین چیزی امکان ندارد که کسی جز خدا برای بنده اش کافی باشد !

*  لذت تکیه و توکل به خدا

* آرامش خاطر برای بنده که ای بنده نهراس که خدا برای تو کافی است .