مدرسه علمیه حضرت زهرا(س) دورود

به گزارش خبرگزاری رسا در پی توافق هسته ای وین و سخنان اخیر رییس محترم مجلس شورای اسلامی در جلسه تودیع و معارفه استاندار قم، شورای تبیین مواضع بسیج مدرسه علمیه معصومیه قم نامه ای به دکتر علی لاریجانی صادر کردند.

متن نامه شورای تبیین بسیج مدرسه معصومیه به رییس مجلس شورای اسلامی بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلَن تَرْضَی عَنکَ الْیَهُودُ وَلاَ النَّصَارَی حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ…/ (بقره – 120)
و یهود و نصارا هرگز از تو راضی نخواهند شد مگر آن که از آیین آنها پیروی کنی…

جناب آقای دکتر لاریجانی

نماینده مردم شریف قم و رئیس محترم مجلس شورای اسلامی
باسلام و احترام

همانگونه که مستحضرید در روند مذاکرات هسته ای که براساس نظریه تنش زدایی و تعامل با دنیا و با فرض شرایط دوران شعب ابی طالب(ع)و یا دوران صلح امام حسن مجتبی(ع) با اشتباه محاسباتی از درون و نگاه خوش بینانه به غرب و غفلت از ظرفیت بی نظیر درونی و عدم توجه کافی به سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی با هدف رفع همه تحریم ها در روز اجرای توافق آغاز شد ،و پایان آن نیز عده ای را به یاد فتح خرمشهر و پذیرش قطعنامه و جام زهری که شیرین شده بود! انداخت ،البته با این تفاوت که خرمشهر را خدا آزاد کرد نه کد خدا ؟! از همان نخستین روزهای آغاز مذاکرات و از توافق ژنو تا توافق وین ،تمامی متون منتشر شده و مواضع دولتمردان و تیم مذاکره کننده از سوی طلاب رهروان ولایت در حوزه علمیه مورد رصد و بررسی دقیق قرار میگرفت و با منویات رهبرمعظم انقلاب اسلامی و خطوط قرمز نظام اسلامی تطبیق داده میشد که باعث نگرانی های جدی برای عموم طلاب ولایی شده است که نشانه آن برگزاری چندین تجمع خودجوش طلاب و روحانیون در ابراز نگرانی و اعتراض به روند مذاکرات هسته ای بوده است که قاعدتا بی اطلاع از این نگرانی ها نیستید.لذا نکات ذیل را جهت توجه حضرتعالی به اطلاع میرسانیم:

1- متاسفانه از زمان آغاز مذاکرات و ارائه توافقنامه نگران کننده ژنو در آذرماه 92 تا کنون،چشم انتظار بودیم که مجلس شورای اسلامی به عنوان خانه ملت و حافظ منافع ملی و مسلم ایران اسلامی به دور از هرگونه جناح بازی سیاسی براساس رسالت مندرج در قانون اساسی نقش فعالانه خود را در این مذاکرات ایفا نماید که نهایتا در ماه های اخیر طرحی مبنی بر نظارت مجلس بر مذاکرات هسته ای تصویب شد که باعث دلگرمی ما گردید اما مع الاسف همچون فتنه 88 بازهم به جهت برخی مواضع دوگانه و منفعلانه وغیرشفاف این طرح نتوانست جایگاه مجلس را آنگونه که مایه امید دلسوزان و دلدادگان انقلاب اسلامی است ایفا نماید.

2- سخنان اخیر شما در جلسه تودیع و معارفه استاندار جدید قم ! در قطب فرهنگی کشور بر نگرانی ما در این مقطع حساس انقلاب اسلامی افزود چرا که احساس کردیم کسی که خود نماد وضع قانون و ناظر بر اجرای آن باید باشید، فرا قانون و بعضا مخالف آن عمل میکند ، چرا که در این جلسه از اجرای توافق وین سخن میگویید درحالی که تاکنون در مجاری قانونی کشور از قبیل مجلس شورای اسلامی و شورای امنیت ملی این توافق به تصویب نرسیده است(که البته امیدی نیز به رد آن نداریم)و این درحالی است که رهبر معظم انقلاب به صراحت فرمودند:” لازم است متنی که فراهم آمده با دقت ملاحظه و در مسیر قانونی پیش‌بینی شده قرار گیرد و آنگاه در صورت تصویب، مراقبت از نقض عهدهای محتمل طرف مقابل صورت گرفته و راه آن بسته شود.

3-با چه منطق و استدلالی در صحبت های خود منتقدین به متن نگران کننده توافق وین که حاوی برخی مفاد در تهدید استقلال و امنیت کشور است را متهم به دودستگی میکنید در حالی که شما خود در دورانی مسئولیت این مذاکرات را از سوی شورای عالی امنیت ملی برعهده داشتید و خوب به خدعه های طرف مقابل احاطه دارید پس چگونه اجرای یک توافق حاوی ابهامات و مفاد تفسیر پذیر را به عنوان “دستاورد ملی” مطرح میکنید در حالی که از خطوط قرمز نظام اسلامی در این توافق عدول شده است؟! وبلاشک انتقاد منصفانه هیچ منافاتی با همدلی و وحدت نداردبلکه به تعبیر رهبرمعظم انقلاب این اقدام مصداق همدلی است که دربند ذیل به آن اشاره خواهیم نمود.

4- علی رغم زحمات قابل تقدیر تیم مذاکره ایران متاسفانه اقدام نسنجیده وزارت امور خارجه در سلب مسئولیت از خود که در دوران بیانیه لوزان با دعوت سوری از برخی منتقدین تلاش کردند در پاسخ به فرمان ولایت که فرمودند:"یک جمعی از مخالفین را ــ از آن افرادی را که شاخصند ــ دعوت کنند، حرفهای آنها را بشنوند؛ ای بسا در حرفهای آنها یک نکته‌ای باشد که این نکته را اگر رعایت کنند،کارشان بهترپیش برود؛اگرچنانچه نکته‌ای هم نبود،آنها راقانع کنند؛این میشودهمدلی"(20/1/94)دست به یک اقدام نمایشی زدندکه متاسفانه به نظر میاید تشکیل کمیسیون ویژه بررسی توافق وین و خروج آن از کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز اقدامی نمایشی است که با تصویب قطعنامه درشورای امنیت سازمان ملل صرفا یک اقدام سیاسی کارانه است نه یک تدبیرعالمانه!

5- حرف های بسیار دیگری با شما به عنوان نماینده مردم قم که باید قطب فرهنگی کشور باشد داریم ازقبیل نگاه و تفکر توسعه گرای غربی و عدم توجه ویژه به فرهنگ درعرصه اجتماعی و… که در این نامه نمی گنجد اما بدانید فرزندان انقلابی امام روح الله(ره) و امام خامنه ای(حفظه الله) با دقت تمام عملکردهای مسئولین به ویژه نمایندگان خود را در مجلس شورای اسلامی تحت نظارت و ارزیابی دارندکه با حفظ وحدت ومصالح کشور نصیحت و حمایت خواهند کرد.

در پایان به جهت انتشار عمومی این نامه از عموم طلاب و روحانیت معظم سراسرکشور به ویژه اساتید جامعه محترم مدرسین قم خواهشنمدیم با نقش آفرینی ویژه خود،که همواره درمقاطع تاریخی انقلاب اسلامی باعث حفظ نظام اسلامی شده اند، بار دیگر با رهنمودهای دلسوزانه و تذکرات راهگشای خود به مسئولین کشور، به ویژه ریاست محترم مجلس شورای اسلامی آنان را نسبت به رسالت تاریخی خود یادآوری فرمایید.شاید که با عنایت خداوند متعال این اقدامات بتواند بخشی از نگرانی های جدی رهبرمعظم انقلاب در عرصه های مختلف را برطرف نمایید انشاالله.

دعا میکنیم آنچه مورد رضایت حضرت ولی عصر(عج)،امام راحل(ره)و رهبرمعظم انقلاب اسلامی است برای ملت شریف ایران رقم بخورد و همه ما را خداوند متعال از خدعه های دشمنان خارجی و فتنه گران داخلی مصون بدارد و فراموش نکنیم که امامان به رئیس جمهور فرمودند:” به خوبی میدانید که برخی از شش دولت طرف مقابل به هیچ رو قابل اعتماد نیستند."و بدانیم تنها راه حل مشکلات اقتصادی استحکام ساخت درونی نظام و اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی است و خطاب به همه کشورهای استکباری و استعمای غرب و شرق اعلام میداریم:” ما را به خیر شما امیدی نیست شرم مرسانید".

جناب آقای دکتر لاریجانی امیدواریم به رسالت قانونی و شرعی خود آگاه باشید و به جای اینکه درمحافل مختلف از اجرای توافق قبل از آن که در مجاری قانونی به تصویب رسیده باشد سخن بگویید در این فکر باشید که چگونه میتوان این روند مذاکرات که در سال 82 منجربه تعلیق هسته ای شد را به گونه ای مجلس بررسی و نظارت نماید که منجر به تعطیلی هسته ای نگردد چرا که “انرژی هسته ای حق مسلم ماست.

والسلام علیکم و رحمه الله
شورای تبیین مواضع بسیج حوزه علمیه معصومیه قم

 قال الصادق(علیه السلام)  :ا رجُ اللهَ رَجاءً لایُجَرّئُکَ عَلَی مَعاصیهِ وَ خَفِ اللهَ خَوفاً لا یُؤیسُکَ مِن رَحمَتِه.

به خداوند امیدوار باش، امیدی که تو را بر انجام معصیتش جرأت نبخشد و از او بیم داشته باش، بیمی که تو را از رحمتش ناامید نگرداند

امالی(صدوق) ص 14 ، ح 5 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج 67 ص 384

امام زمان حضرت مهدي -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرموده اند:

(إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِكُمْ، وَلا ناسینَ لِذَكْرِكُمْ، وَلَوْلا ذلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ الَّلأْواءُ وَاصْطَلَمَكُمُ الاَْعْداءُ)

ما در رسیدگى و سرپرستى شما كوتاهى و اهمال نكرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم كه اگر جز این بود، دشوارى ها و مصیبت ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه كن مى نمودند.

احتجاج، ج2، ص323 ; الخرائج و الحرائج، ج2، ص903 ; بحارالأنوار، ج53، ص175، ح7.

از روایات استفاده می شود که محفل عزای امام حسین (علیه السلام )دارای امتیازات چهارده

گانه ی زیر است:

1. جایگاه توجه خاص خداوند بر شرکت کنندگان،برپاکنندگان و خدمت گزاران

آن محفل است.

2. جایگاه حضور فرشتگان.

3. جایگاه نایل آمدن به دعای پیامبر و حضرت فاطمه و امام حسین است.

4. جایگاه مورد عنایت امام حسین (علیه السلام) است.

5. جایگاه نشر و بیان سخنان آن حضرت است.

6. جایگاه مورد عشق و علاقه ی امام صادق (علیه السلام) است.

7. جایگاه مقدسی است به سان صحرای عرفات.

8. جایگاهی است به عظمت مشعر الحرام.

9. جایگاهی است به عظمت حطیم (فاصله ی میان حجرالاسود و درب کعبه

را حطیم گویند).

10. جایگاهی مقدس است به سان طواف گاه بیت الحرام.

11. جایگاهی به سان حرم امام حسین (علیه السلام).

12. جایگاهی است که خاموش کننده ی آتش های شعله ور جهنم است.

13. منبع سر چشمه ی آب میان بهشت خداست.

14. محفلی است عظیم و پر برکت که آغازش به پیشتر از آفرینش هستی و فرجامش به روز رستاخیز پیوند می خورد.

باز كن بر روى من آغوش جان را اى بقیع

تا ببینم دوست دارى میهمان را اى بقیع

خاكى اما برتر از افلاك دارى جایگاه د

ازتو مى ‏بینم شكوهِ آسمان را اى بقیع

پنج خورشیدِ جهان‎افروز در دامان توست

كرده‏ اى رشك فلك این خاكدان را اى بقیع

مى‏ رسیم از گرد ره با كوله بار اشك و آه

بار ده این كاروانِ خسته جان را اى بقیع

بیت الاحزان بود و زهرا، هیچ كس باور نداشت

تا كنند از او دریغ آن سایبان را اى بقیع

عاقبت از جور گلچین، سایه این گل شكست

در بهاران دید تاراج خزان را اى بقیع

گرچه باغ یاس او پُر شد ز گل‎هاى كبود

با على، زهرا نگفت این داستان را اى بقیع

سیلى گلچین چو گردد با رخ گل آشنا

بلبل از كف مى‏ دهد تاب و توان را اى بقیع

حامل وحى الهى، گاهِ ابلاغ پیام

بوسه مى‏  زد بارها آن آستان را اى بقیع

اى دریغا روز روشن، دشمنِ آتش فروز

بى امان مى‏ سوخت آن دارالأمان را اى بقیع

قهر دشمن آنقدر دامن به آتش زد، كه سوخت

عاقبت آن طایر عرش آشیان را اى بقیع

اى دریغا در میان شعله، صاحبخانه سوخت

سوخت این ناخوانده مهمان، میزبان را اى بقیع

دیگر از آن شب على از درد، آرامى نداشت

داده بود از دست چون آرام جان را اى بقیع

با دلى لرزان، ز بلبل پیكر گل را گرفت

یاد دارى گریه‏ هاى باغبان را اى بقیع

لرزه مى‏ افتد به جانت، تا كه مى‏ آرى به یاد

لرزش آن دست‏هاى مهربان را اى بقیع

جز تو غم‏هاى على را هیچ كس باور نكرد

مى‏ كشى بر دوش خود بارى گران را اى بقیع

باز گو با ما، مزار كعبه‎ی دل‎ها كجاست

در كجا كردى نهان آن بى‏ نشان را اى بقیع

قطره‏ اى، اما در آغوش تو دریا خفته است

كرده‏ اى پنهان تو موجى بیكران را اى بقیع

چشم تو خون گرید و «پروانه» مى‏ داند كجاست

چشمه‎ی جوشان این اشكِ روان را اى بقیع

شاعر: استاد محمّد على مجاهدى «پروانه»

هشتم شوال سالروز تخریب قبور مطهر ائمه اطهار بقیع را به محضر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف )و شیعیان حضرتش تسلیت عرض می نماییم.

نماز

شما را سفارش می کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل، 51 رکعت است؛ پس اگر نتوانستید، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید، حداقل نماز توابین را بخوانید [ نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است ].

مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می کنند که می فرمودند: « اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند. »

مرحوم آقای سید هاشم رضوی هندی می فرمایند: روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردند که مثلا آقا دستش را بگیرد و راهنمایی اش کند.

مرحوم آقای قاضی فرموده بودند: « به این آقا بگویید که نماز را در اول وقت بخواند. »بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می انداخته است.

اما وصیت های دیگر، عمده آنها نماز است. می فرمودند نماز را بازاری نکنید اول وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع. اگر نماز را تحفظ کردید همه چیزتان محفوظ میماند و تسبیح صدیقه کبری سلام الله علیها که از ذکر کبیر به شمار می آید و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود.

دعا در قنوت نماز

آقای قاضی به شاگردان خود دستور می دادند این دعا را در قنوت نماز هایشان بخوانند: « اللهم ارزقنی حبّک و حبّ ما تحبه، و حبّ من یحبّک، والعمل الذی یبلغنی إلی حبّک واجعل حبّک احبّ الاشیاء إلی. »

قرآن

آقای سید محمد حسن قاضی می فرمایند: « چند سفارش ایشان عبارت است از: اول روخوانی قرآن. می فرمودند قرآن را خوب و صحیح بخوانید. توصیه دیگر ایشان راجع به دوره تاریخ اسلام بود. می فرمودند یک دوره تاریخ اسلام را از ولادت حضرت پیغمبر(ص) تا 255 هـ.ق یا 260 هـ.ق بخوانید. و بعد از عمل به این ها می فرمودند برو نمازشب بخوان! »

آیت الله قاضی در نامه ای به آیت الله طباطبایی می فرمودند: « دستورالعمل، قرآن کریم است؛ فیه دواء کل دواء و شفاء کل عله و دوا کل غله علماً و عملاً و حالاً.

آن قره العیون مخلصین را همیشه جلوی چشم داشته باشید و با آن هادی طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید و از جمله سیرهای شریف آن قرائت است به حسن صورت و آداب دیگر، خصوص در بطون لیالی…»

و نیز:« بر شما باد به قرائت قرآن کریم در شب با صدای زیبا و غم انگیز، پس آن نوشیدنی و شراب مۆمنان است. تلاوت قرآن کمتر از یک جزء نباشد. »

نماز شب

« اما نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مۆمنین از آن نیست، و تعجب از کسی است که می خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نماز شب. »

علامه طباطبایی می فرمودند: « چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرف شدم، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می شدم تا یک روز در مدرسه ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آن جا عبور می کردند.

چون به من رسیدند، دست خود را روی شانه من گذاردند و گفتند: ای فرزند! دنیا می خواهی نماز شب بخوان، آخرت می خواهی نماز شب بخوان! »

حاج سید هاشم حداد می فرمودند: « مرحوم آقا خودش این طور بود و به ما هم این طور دستور داده بود که در میان شب وقتی برای نماز شب برمی خیزید، چیز مختصری تناول کنید، مثلاً چای یا دوغ یا یک خوشه انگور یا چیز مختصر دیگری که بدن شما از کسالت بیرون آید و نشاط برای عبادت داشته باشید. »

توسل به ائمه أطهار(ع)

آیت الله سید علی آقا قاضی در یکی از نامه هایش چنین مرقوم فرمودند: « …. و تمام طرق …. توسل به ائمه أطهار(ع) و توجه تام به مبدأ است. چونکه صد آمد، نود هم پیش ما است. با دراویش و طریق آنها کاری نداریم. طریقه، طریقه علما و فقها است، با صدق و صفا. »

توسل به حضرت سیدالشهدا(ع)

محال است انسانی به جز از راه سیدالشهدا علیه السلام به مقام توحید برسد. سریان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیدالشهدا علیه السلام است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم ابالفضل العباس علیه السلام است.

دعا برای فرج امام زمان(ع)

از آن چیزها که بسیار لازم و با اهمیت است دعا برای فرج حضرت حجت ـ صلوات الله علیه ـ در قنوت نماز وتر است بلکه در هر روز و در همه دعاها.

دل هیچ کس را نرنجانید!

دیگر آن که، گر چه این حرفها آهن سرد کوبیدن است، ولی بنده لازم است بگویم اطاعت والدین، حسن خلق، ملازمت صدق، موافقت ظاهر با باطن و ترک خدعه و حیله و تقدم در سلام و نیکویی کردن با هر برّ و فاجر، مگر در جایی که خدا نهی کرده. الله الله الله که دل هیچکس را نرنجانید!

تا توانی دلی بدست آور دل شکستن هنر نمی باشد

رفع ناراحتی های روحی

آن مرحوم در هنگام اضطراب و ناراحتی های روحی، خواندن این کلمات را سفارش می کردند: « لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الحمد و له الملک و هو علی کل شیء قدیر، أعوذ بالله من همزات الشیاطین و أعوذ بک ربی من أن یحضرون إن الله هوالسمیع العلیم: هیچ معبودی جز خداوند یکتای بی شریک وجود ندارد و ستایش و حکومت مخصوص اوست و او بر هر کاری تواناست.

از وسوسه های شیاطین به خدا پناه می برم و به تو پناه می برم ای پروردگارم از این که نزد من حاضر شوند. همانا خداوند شنوا و داناست. »

حق الناس

آیت الله نجابت نقل می کند: وقتی که بنده مشرف شدم خدمت ایشان فرمودند: « هر حقی که هر کس بر گردن تو دارد باید ادا کنی.

خدمت ایشان عرض کردم:مدتی قبل در بین شاگردهایم که نزد بنده درس طلبگی می خواندند، یکی خوب درس نمی خواند. بنده ایشان را تنبیه کردم.

اذن از ولیّ او هم داشتم در تربیت. در ضمن این جا هم نیست که از او طلب رضایت کنم. می فرمودند: « هیچ راهی نداری، باید پیدایش کنی. گفتم آدرس ندارم، گفتند باید پیدا کنی.

آقای قاضی فرمودند : هر حقی که برگردنت باشد تا ادا نکنی باب روحانیت، باب قرب، باب معرفت باز شدنی نیست. یعنی این ها همه مال حضرت احدیت است. و حضرت احدیت رضایت خود را در راضی شدن مردم قرار داده است.»

رفع گرفتاری

علامه لاهیجانی انصاری روزی از ایشان پرسیدند که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و یا در امور اخروی و بن بست کارها به چه ذکری مشغول شویم تا گشایش یابد؟

در جواب فرمودند: « پس از 5 بار صلوات و قرائت آیة الکرسی در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو:

« اللهم اجعلنی فی درعک الحصینة التی تجعل فیها من تشاء : بار پروردگارا! مرا در حصن و پناهگاه خود و در جوشن و زره محکمت قرار بده که در آن هر کس را که بخواهی قرار می دهی تا گشایش یابد. »

حضور قلب

حجت الاسلام آقای دکتر مرتضی تهرانی می فرمایند: « آیت الله قاضی در پاسخ شخصی که از ایشان تقاضای سفارش کرد، فرمودند:

قلم و کاغذ از جیبت درآور و بنویس:

سررشته دولت ای برادر به کف آر وین عمر گرانمایه به خسران مسپار

یعنی همه جا با همه کس در همه جا می دار نهفته چشم دل جانب یار »

برآورده شدن حاجت

« مرحوم قاضی قرائت دعای زیر( دعای سریع الاجابه، مفاتیح الجنان ) را به مدت چهل شب، هر شب یک تا صد بار برای برآورده شدن حاجت سالکان درگاه الهی مفید می دانستند:

إِلَهِی كَیْفَ أَدْعُوكَ وَ أَنَا أَنَا وَ كَیْفَ أَقْطَعُ رَجَائِی مِنْكَ وَ أَنْتَ أَنْتَ؟ إِلَهِی إِذَا لَمْ أَسْأَلْكَ فَتُعْطِیَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی؟ إِلَهِی إِذَا لَمْ أَدْعُكَ [أَدْعُوكَ‏] فَتَسْتَجِیبَ لِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَدْعُوهُ فَیَسْتَجِیبُ لِی؟

إِلَهِی إِذَا لَمْ أَتَضَرَّعْ إِلَیْكَ فَتَرْحَمَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی أَتَضَرَّعُ إِلَیْهِ فَیَرْحَمُنِی؟ إِلَهِی فَكَمَا فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسَى وَ نَجَّیْتَهُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تُنَجِّیَنِی مِمَّا أَنَا فِیهِ وَ تُفَرِّجَ عَنِّی فَرَجا عَاجِلا غَیْرَ آجِلٍ بِفَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»

تقویت حافظه

آن مرحوم برای تقویت حافظه، خواندن آیت الکرسی و معوذتین ( دو سوره مبارکه ناس و فلق ) را سفارش می فرمودند.

عمل به دانسته ها

برو آنچه از نیکی که می دانی درست عمل کن؛ در نهایت دقت و سعی، بدان که تو عارف خواهی بود.

شرح حال

1.‌ زندگي‌

سيد ابوالحسن موسوی اصفهاني، فقيه امامی و مرجع تقليد شيعيان جهان، در سال 1284 در روستاي مَديسه از توابع لنجان اصفهان ديده به جهان گشود.

وی از اولاد و احفاد امامزاده محمود طیار (مدفن در روستای درب کلات شهرستان دنا در استان کهگیلویه و بویراحمد) میباشد که نسبش (با 32 واسطه) به موسی بن ابراهیم بن امام موسی کاظم (ع) می رسانند.

جد ایشان مرحوم سید عبدالحمید و مدفون در قریه سورک- از علمای ازکیا و ازشاگردان شیخ محمد حسن صاحب جواهر و شیخ موسی کاشف الغطا بوده و علاوه بر تألیف و گردآوری تقریرات فقهی استادش شیخ موسی، شرحی نیز بر«شرایع الاسلام» علامه حلّی به خط سید عبدالحمید نزد آیت الله اصفهانی موجود بوده است. عبدالحمید پس از اتمام تحصیل به اصفهان بازگشت و تا پایان عمربه کار تدریس و امور شرعی اشتغال داشت.

ولی سید محمد پدر اصفهانی که در ایام اقامت پدرش (سید عبدالحمید) در کربلا متولد شد اهل علم نبود و در شهر خوانسار وفات یافت. درمورد طلبگی اصفهانی نقل شده که سید محمد پدر او بواسطه سختیهای فراوانی که در آنزمان متوجه اهل علم بود، ضیق معاش و جدایی از خانواده، با طلبه شدن فرزندش مخالف بوده امّا بعد از پافشاری واصرار وافر سید ابوالحسن بالأخره پدر به این امر رضایت داده.

بدین ترتیب سید ابوالحسن تحصیلات مقدماتی را در قریه مدیسه به انجام رسانید و در آغاز جوانی به حوزة علمیه اصفهان رفت.

در اصفهان، در مدرسه «نیماورد» آن شهر تحصیلات خود را ادامه و با استفاده از محضر استادان آن حوزه به تکمیل دانش در علوم نقلی و عقلی پرداخت، وی پس از گذراندن سطوح فقه و اصول، به محافل درس خارج استادان این حوزه راه یافت. از میان همة استادانش در حوزة اصفهان، تنها شخصیتی که اصفهانی به نام و نشان از اویاد کرده، آخوند ملا محمد کاشانی است که از مدرسان علوم عقلی و ریاضی بوده است.

از دیگر استادان او در اصفهان سید مهدی نحوی، سید محمد باقر درچه ای، سید هاشم چارسوقی، ابوالمعالی کلباسی و میرزا جهانگیر خان قشقایی را بر شمرده اند.

به حکایت آنچه اصفهانی به خط خویش بر ظهر تقریرات شیخ موسی کاشف الغطا تألیف جد خود نوشته است، وی اصفهان را به قصد نجف در 13 ربیع الاول سال 1308 ق ترک کرد و در 11جمادی الاول همان سال در حالی که بیست وچهار سال داشت به نجف رسید.

نجف در زمانی که اصفهانی وارد آن شد در قلة شکوه و مزیّن به وجود مدرسان بزرگ بود. مشهورترین ایشان میرزا حسن شیرزای (صاحب فتوای تحریم تنباکو)، آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، حاج سید محمد کاظم طباطبایی یزدی ، میرزا محمد تقی حائری شیرازی، شیخ فتح الله شریعت اصفهانی بودند که همه مرجع تقلید و از شاگردان شیخ محمد حسن اصفهانی و شیخ مرتضی انصاری و وارث مقامات علمی ایشان به شمار می رفتند.

وجود این مدرسان عالی مقام و محیط روحانی نجف سبب شد که آیت الله اصفهانی عصا و انبان سفر را همانجا بر زمین گذارد و تا پایان عمر از نجف به جایی دیگر منتقل نشود. آنجا در مدرسه «صدر» که از مراکز برجستة حوزة نجف بود ساکن شد و به استفاده از بزرگترین استادان فقه و اصول توفیق یافت. از میان همة این استادان، اصفهانی بیش از همه از درس آخوند خراسانی استفاده کرد.

چه او بیشتر از سه سال و اندی درس میرزاحبیب الله رشتی را درک نکرد و پس از آن، یعنی حدود 17 سال به شیوه ای ممتد و مستمر از درس آخوند خراسانی بهره مند شد چنانکه از نزدیکترین و بهترین شاگردان و اصحاب این استاد بشمار می رفت. وی همزمان با حضور در درس خارج آخوند خراسانی، خود به تدریس رسائل و کفایه اشتغال داشت. بعد از این دیگر نیازی به درس نداشت و خود به تدریس فقه و اصول پرداخت.

مرجعیّت عامه پس از آخوند خراسانی به سید محمد کاظم یزدی و میرزا محمد تقی شیرازی منتقل شد و شیرازی، نخستین مرجعی بود که احتیاطات خود را به اصفهانی ارجاع داد همچنین نوشته اند که شیرازی، سید ابوالحسن اصفهانی و شریعت اصفهانی را پس از خود شایسته مقام مرجعیّت معرفی کرده بود.

بعد از وفات شیرازی در سال 1338ق وشریعت اصفهانی در1339ق، آیت الله اصفهانی و آیت الله حاج میرزا حسین نایینی که در علم و سیاست جانشین به حق وی بودند به مقام مرجعیّت تقلید نائل آمدند. هر دو همشهری و شاگرد آیت الله خراسانی و هر دو دارای افکار ضد انگلیسی و مشروطه خواه و در سیاست ایران همفکر بودند امّا شهرت و تعداد مقلّدان آیت الله اصفهانی در بین مردم بیشتر از میرزا نایینی بود شاید مداخلة حاد نایینی در سیاست ایران و عراق و همکاری نزدیک او با سران مشروطه در مقابل روش اعتدال و احتیاط سیاسی اصفهانی موجب این تفاوت بود.

پس از وفات میرزای نایینی و حائری یزدی در سال 1355 ق/1314ش مقام مرجعّیت تقلید شیعیان در بخش عمدة جهان تشیع در شخص اصفهانی منحصر شد. بدین ترتیب مقام مرجعیّت در وجود او انحصار یافت و تا ده سال بعد که زندگی را بدرود گفت بر مسند ریاست حوزة علمیه نجف تکیه داشت این تمرکز مرجعیّت و قبول شیعیان جهان در وجود هیچ مرجعی قبل اصفهانی(بعد از مشروطیّت) دیده نشده بود.

علاوه بر مرجعیت و ریاست حوزة علمیه نجف از دیگر اهمّ زندگی او بدین شرح می باشد؛ قرار گرفتن در هئیت منتخب خمسه مجتهدین طراز اوّل بمنظور احراز انطباق مصوبات مجلس شورای ملّی با احکام فقه شیعه (1328ق/1289ش)، که ازشرکت در این هیئت اعتذار جست، مشارکت درفتوای تحریم انتخابات عراق و در نتیجه تبعید به ایران برای حدود یکسال(1341ق/1301ش)، صدور فتوای مبارزه با نیروهای انگلیسی در نتیجه تصرف بصره (1360ق/1320ش)

اصفهانی شمار بسیاری از مجتهدان بزرگ و محقّقان برجسته فقه و اصول را در دوران تدریس ممتد و مستمر خود در حوزه نجف تربیت کرد که از جمله آنها میتوان از این شخصیتها نام برد، میرزا حسن بجنوردی، سید محمود شاهرودی، سید محسن حکیم، سید هادی میلانی، سید محمد حسین طباطبایی، محمد حسین خیابانی(پدر آیت الله جعفر سبحانی)، میرزا هاشم آملی، محمد تقی آملی، سید جمال الدین گلپایگانی، مرحوم علامه شيخ محمدعلي العمري(از بزرگان شيعه عربستان) و …..

افزون بر موضع گیری های اصفهانی در دورة حیات ، درگذشت او نیز در عمل صورت حرکت سیاسی به خود گرفت. به گواهی برخی از منابع حضور وسیع مردم در مراسم عزاداری اصفهانی در آبان 1325ش/ذیحجة 1365ق در شکست فرقة دمکرات در آذربایجان مؤثر بود و برانگیخته شدن احساسات مذهبی مردم در جریان تشییع اصفهانی در جهت مبارزه با فرقة مزبور در مرثیه ای که خوشدل تهرانی در سوک اصفهانی پرداخته، نیز منعکس است.

2.‌ شرايط سياسي اجتماعي

دوران زندگی سید ابوالحسن اصفهانی مقارن با یکی از پر فراز و نشیب ترین مقاطع از تاریخ معاصر ایران است. او در طی 81 سال از زندگی خود حضور این شاهان را درک کرد؛ ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمد علی شاه، احمد شاه از سلسله قاجار و دوران کامل حکومت رضا شاه(پهلوی اوّل) و پنج سال آغازین حکومت محمد رضا شاه (پهلوی دوّم). این برهة حساس از تاریخ سیاسی معاصر ایران، مقارن باحیات اصفهانی شاهد تحوّلات سیاسی و اجتماعی عظیمی در ایران و جهان اسلام است،

از جمله؛ جنبش تحریم تنباکو، انقلاب مشروطه، استبداد صغیر و به توپ بستن مجلس توسط محمد علی شاه، انعقاد قرارداد1907م بین روسیه و انگلیس در نتیجه تقسیم و اشغال ایران، وقوع جنگ جهانی اوّل و ادامه اشغال ایران، کودتای 1299ش و برآمدن رضا شاه، انقراض سلطنت قاجار و استقرار پهلوی اوّل، انقلاب 1920 عراق، اصلاحات رضا شاه، حادثه مسجد گوهر شاد و اعلام رسمی فرمان کشف حجاب، اشغال ایران توسط متفقین در نتیجه وقوع جنگ جهانی دوم، آغاز پهلوی دوّم، رشد احزاب بویژه حزب توده، اشغال آذربایجان ایران و پایان جدایی طلبی فرقة دموکرات آذربایجان.

از این رهگذر شناسایی ابعاد مختلف شخصیّت این مرجع و بویژه تعامل او با قدرتهای وقت در ایران و عراق و سیرة عملی او و موضعگیری های او در قبال این رویدادها قابل اهمیّت است.

3. آثار

آثار علمی بازمانده ازاصفهانی را می توان به 5 دسته تقسیم نمود:

1. نخست و مهمتر از همه، تقریرات فقهی و اصولی اوست که بوسیلة جمعی از شاگردان او در دروس خارج فقه و اصول، ضبط و تحریر شده است. یک دورة کامل از تقریرات او بدست میرزا حسن سیادتی سبزواری در فاصلة سالهای 1345- 1338ق در شش مجلد دستنویس و بعدها بعنوان «وسیله الوصول الی حقایق الاصول» در یک مجلد از طریق جامعه مدرسین قم چاپ شد.

نسخه ای دیگر از تقریرات او توسط شیخ محمد رضا طبسی جمع آوری شده است از این میان منتخباتی از تقریرات اصفهانی در علم اصول نشان دهندة مکانت علمی و ثمرة استفادة ممتد او از محضر آخوند خراسانی است و شاید مهمترین نمونه آنها، تقریرات استصحاب اصفهانی به تحریر شیخ محمد تقی آملی 1304-1391 ق از شاگردان او که نام دیگر اثر او مرتبط با اصفهانی کتاب «منتهی الوصول الی غوامض کفایه الاصول من افادات سیدنا» نام دارد.

2. دستة دوم تحریر فقهی و اصولی استادان اصفهانی است که وی به رسم معهود آنها را ضبط و تألیف کرده است. مهم ترین این آثار«شرح کفایه الاصول آخوند خراسانی» است (که به احتمال قوی باید تقریرات اصول آخوند بوده باشد.)

3. دستة سوم از آثار او رساله های عملیّه و فتوایی اوست که مهمترین آنها بعنوان «وسیله النجاه» شامل یک دورة کامل فقه از طهارت تا ارث به سبک عروه الوثقی تألیف سید محمد کاظم طباطبایی یزدی است.

نسخه کامل این اثر در سال 1355 ق به چاپ رسیده و نسخه های خلاصه شدة آن که شامل مسائل مبتلا بهِ مقلدین در حیات مؤلف بود 16 بار در 46 هزار نسخه چاپ شده است .

این کتاب بعنوان متنی فتوایی مورد توجه فقیهان بزرگ نسلهای بعدی قرار گرفته و تحریر الوسیله امام خمینی بهترین نمونةآن است. همچنین رسالة عملیّه اصفهانی به زبان فارسی به نام «ذخیره الصالحین» در حیات او سه بار به چاپ رسیده. نیز متنی فتوایی با عنوان «مناسک حج» از او به فارسی در سال 1342ق در نجف انتشار یافته و همچنین گزیده ای از رساله های عملیّه او بنام «منتخب الرسائل» 42 بار چاپ شده است.

4. دسته چهارم از آثار اصفهانی حواشی او بر تألیفات دیگران مانند «حاشیه بر تبصره علامه حلّی» که بارها در نجف، ایران و هند چاپ شده است. همچنین «حاشیه بر عروه الوثقی»تألیف سید محمد کاظم یزدی ، «حاشیه بر نجاه العباد » صاحب جواهر، «حاشیه بر ذخیره العباد فاضل شریبانی» و «حاشیه بر مناسک الحج» شیخ مرتضی انصاری.

5. دستة پنجم ازآثار اصفهانی مجموعه ای از فتاوی اوست که به قلم خود او نیست و بوسیله دیگران بر اساس فتاوی او تنظیم شده است. از جمله « انیس المقلدین» که آن را سیدابوالقاسم صفوی موسوی اصفهانی جمع و تالیف کرده، همچنین با حواشی میرزا فتاح شهیدی تبریزی، «تحفه العوام» که گزیده ای ازفتاوی اصفهانی تالیف خواجه فیاض حسن هندی به زبان اردوست، رساله ای نیز دراحکام عبادات به زبان ترکی که در میان شیعیان کرکوک در عراق متداول بوده است و از محل وتاریخ چاپ آن اطلاع در دست نیست.

بنظر چنین می رسد که اگر اصفهانی را در مقام مقایسه با هم عصران خود همچون آخوند خراسانی، میرزای نایینی، حاج نورالله اصفهانی و… قرار دهیم، در تألیفات ایشان با اثری که دارای وجه و بٍُعد سیاسی بطور خاص باشد روبه رو نمی شویم و همین امر ما را برآن می دارد تا با رجوع به شرایط و زمانه زندگی او که از پر متلاطم ترین روزگاران تاریخ معاصر می باشد از قیام تنباکو تا غائله آذربایجان در ایران، با توجه به موضع گیری ها و فعالیت های او به برداشتی از اندیشه و آرای او برسیم. چنانکه یکی از نویسندگان زندگینامه وی چنین بیان می دارد:

«آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی هر چند در فقه سیاسی تألیفی بطور موضوعی از خود بر جا نگذاشت، لیکن در سیرة عملی خویش از مجریان اصول اساسی فقه سیاسی اسلام و از رهبران خردمند جهان تشیع محسوب می شد. وی با برخورداری از علوم الهی و احاطه بر فقه و احکام اسلامی بسان اساتید فرزانه اش فقه سیاسی را جزئی جدا ناپذیر از تمامی فقه اسلامی می دانست و خود در اجرای احکام الهی سیاسی اسلام و جهاد با کفار و مشرکان و استعمار گران نقش فعال داشت.»

پس با رجوع به سیرة عملی او می توان به اندیشه سیاسی اش با توجه به فقدان تألیفات سیاسی اش پی برد. در مورد عدم تألیفات خاص سیاسی یا پربارتر از ایشان این نقل قول از سید محسن امین نیز شاید رهگشا باشد:

«من او را در سفرم به عراق به سال 1352ق از نزدیک دیده و سنجیدم. او را مردی یافتم که…..علاوه بر مکانت علمی، فقهی و اجتهادیش، سیاستمداری بزرگ بود و ریاست عامه که به او رسیده از روی شایستگی و استحقاق بود امّا این که از او تألیف دیگری جز رسائل عملیّه اش باقی نمانده است به دلیل استغراق او در تدریس، پاسخگویی به استفتاء ها و اداره ی حوزه علمیّه بود که همه این خدمات را شخصاً مباشرت می کرد و لذا فراغتی برای آن حتی یک سطر تألیف نداشت.»

سر انجام وی در شب نهم ذی الحجه سال1365ق/13آبان 1325ش در سن 81 سالگی در کاظمین وفات یافت، پیکرش را به نجف حمل کردند و بعد از تشیع در جوار استادش، آخوند خراسانی به خاک سپردند.

شادی روح ایشان صلوات

گزارش کارگاه آموزشی حجاب و عفاف مدرسه علمیه حضرت زهرا علیها السلام )شهرستان دورود

در مورخ 94/4/21به مناسبت روز عفاف و حجاب کارگاه آموزشی با حضور کلیۀ طلاب اساتید و عموم خواهران سطح شهرستان در مدرسه علمیه حضرت زهرا علیها السلام برگزار گردید. در ابتدا سرهنگ چگنی از نیروی انتظامی با اشاره به برخی مشکلات در حوزۀ عفاف و حجاب گفت: براساس تحقیقات میدانی در طی ده سال اخیر برخی مشکلات عبارتند از:
-عدم آگاهی کامل عموم مردم به مفاهیم عفاف و حجاب و عدم تشخیص مفهوم بدحجابی از بی حجابی
-ضرورت آموزش عامۀ مردم و آمران به معروف و ناهیان از منکر بویژه در خصوص کار با نوجوانان و جوانان
ایشان همچنین تأثیرات منفی حاصل از شبکه های اجتماعی در عصر ارتباطات را یکی از پیامد های بد حجابی دانست و گفت: بی حجابی و بدحجابی مختص زنان نیست و وظیفۀ پیگیری از این معضل اجتماعی وظیفه همگانی و از مصادیق امر به معروف و نهی منکر است چرا که در کشور ما اگر چه بی حجابی رایج نیست اما اصرار بر بی حجابی در بلند مدت و عدم پیشگیری از آن قبح بی حجابی را هم خواهد شکست.
پس از ایشان حجت الاسلام رضائی نماینده ولی فقیه در سپاه ناحیه دورود به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت حجاب یکی از ضروریات دین مقدس اسلام است. و کسی که هر کدام از ضروریات دین را ترک کند منکر اسلام است.
در ادامۀ سخنان خود با اشاره به آیۀ 31 سوره نور گفت: این آیۀ شریفه خطاب به زنان در ضرورت حفظ حجاب و پاکدامنی می فرماید: وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ‌ مِنْهَا وَلْیَضْرِ‌بْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ: چشمهای خود را در برابر نامحرمان کنترل کنند و دامان خود را از فساد و فحشا محفوظ بدارند و زینت های خود را برای نامحرمان آشکار نسازند و رو سری های خود را بر روی سینۀ خود افکنند.
ایشان در پایان در اهمیت بحث حجاب و عفاف گفت: قرآن کلیات را بیان فرموده و بحث از جزئیات را بیان ننموده است اما در این خصوص با ظرافت ویژه به شرح جزئیات پرداخته و می فرماید.:
طوری راه نروید که صدای پایشان شنیده شود یا طوری صحبت نکنید که آنهایی که در دل بیمارند به طمع بیفتند.
و در پایان جلسه با اعطای هدایایی از فعالان فرهنگی مدرسه علمیه تقدیر و تشکر به عمل آمد.

نایب مولا ولی داریم و بس

در جهان سید علی داریم و بس

در دفترم هزار معما نوشته ام
یعنی که باز نام شما را نوشته ام

خورشید پشت کوه! ببین دفتر مرا
امشب هزار مرتبه فردا نوشته ام

هر چند مرده ام، به امید کمی نفس
این نا مه را برای مسیحا نوشته ام

اصلا قبول، دیر رسیدم سرکلاس
اما اجازه؟! مشق شبم را نوشته ام…

عمریست روی تخته سیاه نگاه خود
تصمیم… نه!که غیبت کبری نوشته ام…

پشت در کلاس فقط گفته ای و من
از درس انتظار تو املا نوشته ام

جان مرا بگیر و بیا! من در این غزل
خود را برای روز مبادا نوشته ام

از عمق چشمهایم تمام مرا بخوان!
من نامه ای بلند ولی نا نوشته ام…

زنگ کلاس … بغض تو… موضوع انتظار
از جمعه های غم زده انشا نوشته ام

آقا ببخش! در ورق خیس زندگیم
خطم بدست و باز شما را نوشته ام

سرتاسر حروف الفبایت عشق بود
آقا نگو! بدون الفبا نوشته ام

اللهم عجل لولیک الفرج