مدرسه علمیه حضرت زهرا(س) دورود

یکی از فضايل والاى انسانى و اسلامى، رعايت ادب است. ادب در برابر بزرگان و مقدسات و در همه موارد زندگى، زينت اخلاق بوده و از عوامل و اركان مهم شخصيت معنوى انسان است. اميرمومنان على عليه‌السلام ضمن سفارش به فرزندش امام حسن عليه‌السلام در فراگيرى ادب ، فرمود:

يا بنى ! الادب لقاح العقل ، و ذكا القلب و عنوان الفضل

پسرم ادب ، مايه بارور شدن عقل و بيدارى قلب و سرلوحه فضل و بزرگوارى است. نيز فرمود: من اخر عدم ادبه ، لم يقدمه كثافه حسبه كسى كه بى ادبى ، او را عقب انداخت ، عظمت و كثرت فاميل، او را به جلو نخواهد انداخت(1) نيز فرمود: لا ميراث كالادب ، هيچ ارثى ارزشمندتر از ادب نيست(2) بر همين اساس حضرت على عليه‌السلام فرزندانش را بخوبى تربيت كرد، و آنها از باادبترين افراد جامعه خود بودند. حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام از همين مكتب درخشان، درس ادب آموخته بود، كه از ويژگي‌هاى زندگى سراسر درخشان وى ادب او در همه دوران‌هاى زندگيش از كودكى تا آخر عمر بود. در اين زمينه نظر شما را به چند نمونه زير جلب مى كنيم :

1. روايت شده: حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام بدون اجازه در كنار امام حسين عليه‌السلام نمى نشست، و اگر پس از اجازه مى نشست، مانند عبد خاضع دو زانو در برابر مولايش مى نشست.(3)

حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام گاهى در كنار پدر مشغول كشاورزى و باغدارى و نخلستان‌ها بود و زمانى احاديث و برنامه هاى اسلام را در مسجد به ديگران مى آموخت و به تهيدستان و بينوايان كمك مى كرد. او به برادران و خواهرانش احترام شايان مى نمود و دوش به دوش آنان در بالا بردن سطح فرهنگ مردم مى كوشيد و در يك كلام، بازوى پرتوان پدر و چشم نافذ اسلام و مطيع برادرانش امام حسن و امام حسين عليهماالسلام بود

2. روايت شده: در طول 34 سال عمر حضرت ابوالفضل العباس ‍ عليه‌السلام آن بزرگوار هرگز به برادرش امام حسين عليه‌السلام برادر خطاب نكرد، بلكه با تعبيراتى مانند سيدى، مولاى، يابن رسول الله، آقاى من ، سرور من ، اى پسر رسول خدا، آن حضرت را صدا مى زد، جز در آخرين ساعت عمر، در آستانه شهادت ، كه صدا زد: (برادر، برادرت را درياب !)اين تعبير نيز يك نوع ادب بود، زيرا بيانگر آن بود كه برادرت رسم برادرى را با بهترين وجه ادا كرد، اكنون تو نيز اى برادر، با مهر برادرى به من بنگر! در كتاب مستطرف الاحاديث آمده است : روزى امام حسين عليه‌السلام در مسجد آب خواست. حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام كه در آن هنگام كودك بود، بى آنكه به كسى بگويد باشتاب از مسجد بيرون آمد. پس از چند لحظه ديدند، ظرفى را پر از آب كرده و با احترام خاصى ظرف آب را به برادرش امام حسين عليه‌السلام تقديم مى كند. روز ديگر، خوشه انگورى را به او دادند. او با اينكه كودك بود، با شتاب از خانه بيرون آمد، پرسيدند: كجا مى روى ؟ فرمود:(مى خواهم اين انگور را براى مولايم حسين عليه‌السلام ببرم )(4)
امام حسين (ع)

در همان خردسالى حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام حضرت امام على عليه‌السلام توجه خاصى به ادب وى داشت و او را به تلاش‌ها و كارهاى مهم و سخت مانند كشاورزى، تقويت روح و جسم، تيراندازى و شمشير زنى و ساير فضايل اخلاقى، تعليم و عادت داده بود. حضرت ابوالفضل العباس عليه‌السلام گاهى در كنار پدر مشغول كشاورزى و باغدارى و نخلستان‌ها بود و زمانى احاديث و برنامه هاى اسلام را در مسجد به ديگران مى آموخت و به تهيدستان و بينوايان كمك مى كرد. او به برادران و خواهرانش احترام شايان مى نمود و دوش به دوش آنان در بالا بردن سطح فرهنگ مردم مى كوشيد و در يك كلام، بازوى پرتوان پدر و چشم نافذ اسلام و مطيع برادرانش امام حسن و امام حسين عليهماالسلام بود. سخن حضرت على عليه‌السلام در زبان، سيماى حضرت امام حسن عليه‌السلام در چهره، و خون حضرت امام حسين عليه‌السلام را در رگ‌ها داشت .(5)

پي نوشت ها:

1.غرر الحكم : كلمه 513

2.نهج البلاغه : حكمت 51

3.معالى السبطين : ج 1، ص 443

4. شخصيت ابوالفضل العباس عليه السلام از: عطايى خراسانى ، ص 116 - 117

5.اقتباس از پرچمدار نينوا، تحليلى از زندگانى حضرت عباس عليه‌السلام ، اثر دانشمند محترم نويسنده درد آشنا و دلسوز، مروج مكتب قرآن و اهل بيت عليهم السلام آقاى حاج شيخ محمد محمدى اشتهاردى .

تو می مانی در این صحرا و فرزندت علی اکبر

همان نوری که می باشد تماماً مثل پیغمبر

همان ممسوس ذات حق، همان گنجینه ی باور

و لیلا زاده ی زهرا و مجنون زاده ی حیدر

به چشمان ترش خیره…نگاه انتظار تو

تو هستی بی قرار او و او هم بی قرار تو

چه می بینی؟! تجسم کرده در او سوره انسان

نگاهش مخزن الاسرار و قلبش مهبط قرآن

برایش آیت الکرسی بخوان، چون می رود میدان

بیا و چشم هایت را به سمت خیمه برگردان

که آرامش بگیرد قد وبالای علی اکبر

کمی آرام تر باشند پاهای علی اکبر

و اکبر می رود میدان و دادی جان خود را تو

تمام دشت آرام است در این لحظه الا تو

و از بس این علی زاده شباهت داشته با تو

مشخص نیست اکبر سمت میدان می رود یا تو

به حال خویش می گریی که جانت می رود از دست

خودت با چشم خود دیدی جوانت می رود از دست

تو آنی چشم می بندی و یارت را نمی بینی

خزان در دشت می بینی بهارت را نمی بینی

میان تیر و نیزه، ذوالفقارت را نمی بینی

میان لشگرت دشمن سوارت را نمی بینی

به پیش چشم زینب، چشم خیس تو سیاهی رفت

که اسب اکبرت راه خودش را اشتباهی رفت

سراپا خیره خواهی ماند و اکبر بر نمی گردد

و ابراهیم باور کن که دلبر بر نمی گردد

که اسماعیل تو از زیر خنجر بر نمی گردد

و آب رفته از این جوی دیگر بر نمی گردد

تو با چشمان تر در این هیاهو می روی میدان

به روی دست و پا…نه…روی زانو می روی میدان

مجتبی حاذق

فضایل حضرت علی اکبر(علیه السلام ):

مورخین نقل کرده اندزمانی که لشکرعمر سعد چهره ی بابرکت حضرت رادیدندگفتند(فتبارک الله احسن الخالقین) این قدر حضرت علی اکبر(علیه السلام )شبیه پیامبر(ص)بودندکه لشکرعمرسعدگمان کردند پیامبر(ص)است که حضرت علی اکبر(علیه السلام )فرمود:اناعلی بن الحسین بن علی(علیه السلام )وبعدبحث ولایت وتوحید راعنوان کردوفضایل امام حسین(علیه السلام )راتوصیف فرمود فضایل حضرت علی اکبر(علیه السلام )به قدری بودکه درزیارت عاشورابه ایشان سلام داده شده السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین لفظ علی بن الحسین اشاره به وجود بابرکت حضرت علی اکبر(علیه السلام )دارد و قبرحضرت نیز پایین قبرامام حسین(علیه السلام )است. برای روشن فضایل حضرت به معرفی جعفرکذاب می پردازیم جعفرکذاب فرزند امام هادی(علیه السلام )بود که به دروغ ادعای نبوت کردوخودرابه جای امام زمان(عج)معرفی کردپس می رساندکه درست است که پدرجعفر معصوم بودامام جعفر کذاب شدوادعای امامت کردپس اگربگوییم فضایل حضرت علی اکبر(علیه السلام )فقط به خاطراین بوده که فرزندامام حسین(علیه السلام )بوده درست نیست لذاحضرت علی اکبر(علیه السلام ) خودشان خودسازی داشته اندوشرایط مساعدبوده ولقمه حلال خورده اند ولی مهم اختیار انسان است حضرت به اختیارخود اینگونه شده بودند وبه همین دلیل امام حسین(علیه السلام ) در وصف ایشان فرمودند:

« اللهم اشهدعلی هولاءالقوم فقدبرزعلیهم غلام اشبه الناس خلقاوخلقاومنطقابرسولک » خدایا شاهد باش بر این قوم به سوی آنها آشکار می شود پسری که شبیه ترین فرد از نظر ظاهر واخلاق وگفتار به پیامبر(ص) است.

درنظربگیریم که خلقت پیامبرهیچ نقصی نداشته وحضرت علی اکبر(علیه السلام )شبیه ترین فردبه پیامبر(ص)بوده پیغمبری که قرآن درمورداخلاق ایشان فرموده:

انک لعلی خلق عظیم حضرت علی اکبر(علیه السلام )ازنظراخلاق هم شبیه ترین فردبه پیامبر(ص)بوده است ازنظرمنطق هم شبیه ترین فردبه پیامبر(ص) بوده گفتارپیامبربه فرموده ی قرآن ازروی هوای نفس نبوده امام حسین(علیه السلام ) دروصف علی اکبر(علیه السلام )فرمود:علی اکبر(علیه السلام )شبیه ترین فرد از نظر گفتار به پیامبراست یعنی ماینطق علی الهوی (بدون هوای نفس)است ودرادامه فرمود:وکنااذاشفقناالی بنیک نظرناالی وجهه خدا این پسررابا این ویژگی به میدان می فرستم هرگاه دلمان برای پیامبرتنگ می شدبه جمال اونگاه می کردیم.

علی رغم اینکه برامام حسین(علیه السلام )بسیار سخت گذشت امام حتی یک کلمه نمی گوید که عدم رضایت بر خداوند را برساند طبق آیه قرآن معصوم هم احساس دارد چرا که می فرماید:

انابشر مثلکم یوحی الی پیامبرفرمودمن هم بشری مثل شما هستم پس امام حسین(علیه السلام )نیز احساس داردولی چون می داند رضای خدادراین بوده ناراضی نیست.

حضرت علی اکبر(علیه السلام )اولین شهید بنی هاشم درصحنه ی کربلا بود. حضرت علی اکبر(علیه السلام )چنان مقام ویژه ای نزد امام حسین (علیه السلام )داشت که هیچ گاه نفرین نکرده بودبعدازشهادت حضرت علی اکبر(علیه السلام )برلشکریان یزید نفرین کرد وفرمود:

قطع الله رحمک ونفرین کرد که خداعمرسعدرامقطوع النسل کند که مقطوع النسل هم شد از حضرت علی اکبر(علیه السلام )الگو بگیریم جوان باید گفتار و رفتار و اخلاقی شبیه حضرت علی اکبر(علیه السلام )داشته باشدحضرت علی اکبر(علیه السلام )ازنظرشجاعت بی نظیربودوشهادت راسعادت می دانست و از مرگ هراسی نداشت و امام حسین(علیه السلام )فرمود:لااری الموت الا سعاده والحیاه مع الظالمین الابرما(من مرگ راجزسعادت نمی بینم وحیاه باظالمین راجزذلت نمی بینم )

روزی معاویه درجمعی نشسته بودو پرسیدچه کسی به خلافت برازنده تراست گفتند معاویه بن ابوسفیان معاویه گفت:ای دغل بازان چاپلوس خودتان می دانید که دروغ می گویید بما اولی الناس بهذا الامر علی بن الحسین بن علی جده رسول الله (شایسته ترین فردبرای خلافت علی بن الحسین بن علی (علی اکبر)که جد اورسول الله است می باشد)در ادامه سخنش معاویه گفت:

و فیه شجاعه بنی هاشم و سخاه بنی امیه و… ثقیف (شجاعت بنی هاشم و سخاوت بنی امیه و خوش رویی قبیله ثقیف را دارد).

در وصف فضایل حضرت علی اکبر(علیه السلام )همین بس که دشمنان مدحش کردند چه رسد به دوستان.

از ورودی کربلا دل می گیرد
جایی قدم می گذاری
که روزی کاروان حسین(علیه السلام) قدم گذاشت

و نا خود آگاه یاد شهید آوینی می افتم:

و کربلا را مپندار که شهری ایست میان شهرها….

چه کوتاه است فاصله میان

بالا رفتن دست علی (علیه السلام ) و بالا رفتن سر حسین (علیه السلام ) ….

فاصله ای از ظهر غدیر تا ظهر عاشورا …یاحسین

مُحَرََّم به معنای حرام شده و تحریم آمده است. آنچه خدای تعالی بر بندگان حرام کرده است. مُحَرََّم نخستین ماه از ماه‌های دوازده گانه قمری:( مُحَرََّم ، صفر، ربیع الاول، ربیع الثانی، جمادی الاول، جمادی الثانی، رجب، شعبان، رمضان، شوال، ذیقعده و ذیحجه) و یکی از ماه‌های حرام (رجب، شوال، ذیقعده و ذیحجه) است که در دوران جاهلیت و نیز در اسلام، جنگ در آن تحریم شده بود. بعضی از مفسران قرآن، تحریم جنگ در این چهار ماه را از زمان حضرت ابراهیم علیه السلام می‌دانند. در عصر جاهلیت نیز این قانون به عنوان یک سنت به قوت خود باقی بود؛ هر چند آنها طبق میل خود، گاهی جای این ماه‌ها را تغییر می‌دادند، ولی در اسلام همواره ثابت و غیر قابل تغییر شد.
بنا بر قاعده رایج در دوره جاهلیت، که در شش ماه نیمه ی اول سال هر دو ماه متوالی اسامی مشابهی داشته اند.(دو صفر، دو ربیع، دو جمادی) نام این ماه نیز صفر بوده و صفر الاول ( در مقابل صفر الثانی که همان صفر یا صفر الخیر یا صفر المظفر کنونی است) نامیده می شده است. لفظ مُحَرََّم (حرام، که جنگ در آن حرام است) صفت این ماه است که یکی از چهار ماه حرام بوده است. مفسران حدس زده اند با توجه به اینکه ربیع به معنای بهار یا باران و جمادی به معنای سردی یا خشکی و رمضان به معنای گرما است، پیش از اسلام برای آنکه حج در زمان مناسب واقع شود برای تطبیق ماههای قمری خود با سال شمسی نوعی کبیسه گیری داشته اند و هر 24 سال یک ماه اضافی به سال می افزودند و سال های کبیسه 13 ماه می شد و در این سال های کبیسه، صفر الاول یعنی مُحَرََّم را یک ماه به تاخیر می انداختند و این تاخیر را نسئ می نامیدند. به فرمان خدا (در سوره توبه آیه37 ) از این کار نهی شدند.
گفتنی است که تحریم جنگ در این چهار ماه در صورتی است که جنگ از سوی دشمن بر مسلمانان تحمیل نشود، اما در صورتی که مسلمانان مورد هجوم قرار گیرند، موظف به دفاع از از خود هستند. تحریم جنگ و خونریزی در این چهار ماه، دلایل زیادی داشته و دارد، که پایان دادن به جنگ های طولانی و دعوت به صلح و آرامش، یکی از این دلایل است؛ زیرا هنگامی که جنگجویان، چهار ماه اسلحه را بر زمین بگذارند، مجالی برای تفکر و اندیشه به وجود می‌آید واحتمال پایان یافتن دائمی جنگ بسیار افزایش می‌یابد.
قرآن کریم در آیه 36 سوره توبه صراحتاً به حرمت ماه‌های حرام حکم داده است.
شب و روز اول مُحَرََّم به عنوان اول سال قمری دارای نماز و آداب خاصی است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان بیان شده است.
محرم، ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در شهادت حضرت امام حسین علیه السلام است. در ماه محرم بود که وی وارد سرزمین کربلا شد، و در دهمین روز این ماه معروف به عاشورا به همراه 72 از یاران باوفایش به شهادت رسیدند. امام زین‌العابدین(علیه السلام) نیز، در روز بیست و پنجم همین ماه شهید شد.
حوادث و وقایع فراوانی در ماه مُحَرََّم رخ داده است که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌شود:
غزوه ذات الرقاع، فتح خیبر، ازدواج حضرت علی (علیه السلام) با حضرت زهرا(سلام الله عليها) ، حادثه خونین کربلا - تاسوعا و عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام واسارت خاندان امام به کوفه و شام.
همچنین نقل است که به خلافت رسیدن عثمان، قتل محمد امین برادر مأمون عباسی ، قتل جعفر برمکی و انقراض آل برمک و دولت برامکه ، واقعه هولاکو و معنصم و انقراض دولت بنی عباس در این ماه بوده است.
عروج حضرت ادریس علیه السلام به آسمان ، استجابت دعای حضرت زکریا علیه السلام ، عبور حضرت موسی علیه السلام از دریا و غرق شدن فرعونیان در نیل ، آزاد شدن حضرت یوسف علیه السلام از زندان (به روایتی بیرون آمدن آن حضرت از چاه آب آمده است.)، حمله اصحاب فیل , نیز به روایتی تغییر قبله از مسجد الاقصی به کعبه از جانب خداوند متعال در ماه مُحَرََّم رخ داده است.
اهل سنت معتقدند که عمر در نخستین روز همین ماه کشته شده است. اهل سنت روزه گرفتن در تاسوعا و عاشورا را مستحب می‌دانند، در حالی که ، شیعیان آن را مکروه دانسته‌اند. در بعضی از کشورهای اسلامی ، آغاز این ماه که آغاز سال قمری نیز هست جشن گرفته می‌شود؛ در حالی‌که در بعضی کشورهای دیگر مانند عربستان سعودی با این جشن مخالفت شده و بدعت دانسته می‌شود.

اعمال ماه محرم الحرام

اعمال شب اول ماه محرم

1ـ نماز: اين شب چند نماز دارد كه يكي از آنها به شرح ذيل است:
دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد يازده مرتبه سوره‌ توحيد خوانده شود.
در فضيلت اين نماز چنين آمده است:
«خواندن اين نماز و روزه داشتن روزش موجب امنيّت است و كسي كه اين عمل را انجام دهد، گويا تمام سال بر كار نيك مداومت داشته است.»( بحارالانوار، ج 98، ص 333)
2ـ احياي اين شب.( مصباح المتهجد، ص 783)
3ـ نيايش و دعا.( بحارالانوار، ج 98، ص 324)

روز اول محرم

دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعاي زير قرائت گردد:
«اللّهم انت الاله القديم و هذه سنةٌ جديدةٌ فاسئلك فيها العصمة من الشيطان و القوَّة علي هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»( بحارالانوار، ج 98، ص 334)؛ بارالها! تو خداي قديم و جاوداني و اين سال، سال نو است، از تو مي‌خواهم كه مرا در اين سال از شيطان حفظ كني و بر نفس اماره (راهنمايي كننده) به بدي پيروز سازي.

روز دوم محرم

در چنين روزي كاروان امام حسين(عليه السلام) در سال 61 ه‍ .ق وارد سرزمين كربلا شد و با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گرديد.( فرهنگ عاشورا، ص 406)

روز سوم محرم

از پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) نقل شده است:
«هر كس در اين روز روزه بگيرد، خداوند دعايش را اجابت كند.» (وسائل الشيعه، ج 10 ص 470)
در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.

روز چهارم محرم

بي‌نتيجه بودن مذاكره حضرت سيدالشهداء(عليه السلام)، با عمر بن سعد براي وادار كردن لشكر وي به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

روز نهم محرم

تاسوعاي حسيني، روز محاصره‌ امام حسين(عليه السلام) و اصحابش در سرزمين كربلا توسط سپاه شمر.
( وسائل الشيعه، ج 7، ص 339)

اعمال شب عاشورا

1ـ چند نماز براي اين شب در روايات آمده است كه يكي از آنها چنين است:
چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‌ حمد، 50 بار سوره‌ توحيد خوانده مي‌شود. پس از پايان نماز، 70 بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العليّ العظيم» خوانده شود.( وسائل الشيعه، ج 7، ص295)
2ـ احياي اين شب كنار قبر امام حسين(عليه السلام).( بحارالانوار، ج 98، ص 340)
3ـ دعا و نيايش. (بحارالانوار ، ج 98، ص338)

روز عاشورا

1ـ عزاداري بر امام حسين(عليه السلام) و شهداي كربلا، در اين مورد از امام رضا(عليه السلام) نقل شده است:
هر كس كار و كوشش را در اين روز، رها كند ، خداوند خواسته‌هايش را برآورد و هر كس اين روز را با حزن و اندوه سپري كند، خداوند قيامت را روز خوشحالي او قرار دهد. (بحارالانوار، ج 98، ص 43، حديث 5)
2ـ زيارت امام حسين(عليه السلام).( كامل الزيارات، ص 174، حديث 5 و 6)
3ـ روزه گرفتن در اين روز كراهت دارد؛ ولي بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشاميدن خودداري شود. (وسائل الشيعه، ج 7، ص 338، حديث 7.)
4ـ آب دادن به زائران امام حسين(عليه السلام).( كامل الزيارات، ص 174، حديث 5.)
5ـ خواندن سوره توحيد هزار مرتبه.( وسائل الشيعه، ج 7، ص 339، حديث 8.)
6ـ خواندن زيارت عاشورا. (كامل الزيارات، ص 174.)
7ـ گفتن هزار بار ذكر «اللّهم العن قتلة الحسين(عليه السلام).»( مفاتيح الجنان، ص 298.)

روز دوازدهم محرم

ورود كاروان اسيران كربلا به كوفه و شهادت حضرت سجاد(عليه السلام) در سال 94 ه‍ .ق.

روز بيست و يكم محرم

1ـ روزه‌ اين روز مطلوب است. (بحارالانوار، ج 98، ص 345، حديث 1.)
منابع: 1- هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی، ص53
2- مفاتیح الجنان، ص 521
3- تفسیر نمونه ج 7 ص 405
4- تفسیر المیزان ج 9 ص 266
5- مجمع البیان ج 5 ص 50
6- لغت نامه دهخدا ج 43
7- معارف و معاریف ج 9
8- فرهنگ فارسی معین ج 3
9- دائره المعارف فارسی ج

سوال:آیا رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم )راجع به حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) سخنی فرموده اند؟

جواب:روایات زیادی از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم )در بین شیعه واهل سنت درباره امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف )آمده است. از آن جمله است :مهدی از فرزندان من است ،اسم او اسم من و کنیه او کنیه من واز نظر خلق وخو شبیه ترین مردم به من است برای او غیبت وحیرتی است که در آن بسیاری از مردم گمراه شوند و آنگاه مانند شهاب ثاقب می آید و زمین را پراز عدل وداد می کند همچنان که پر از ظلم وستم شده باشد.(کمال الدین واتمام النعمه ص 287

دل ما غرق تمناست اباعبدالله(علیه السلام)

رزق ما روضه زهراست ابا عبدالله (علیه السلام)

از همه مردم دنیا به تو روی آوردیم

عشق ما زینب کبری است ابا عبدالله (علیه السلام)

چه خوش است از غم این غصه بمیریم همه

مسلم کوفه چه تنهاست ابا عبدالله (علیه السلام)

نیمه شب هق هق و لا لایی و آه

دختر آشفته ی باباست ابا عبدالله (علیه السلام)

عرش اعلی شده خون از دل بی تاب رباب

بی گمان محشر کبری ست ابا عبدالله (علیه السلام)

اربا اربا شده خورشید به خون غلتیده

یارب این اکبر لیلاست ابا عبدالله (علیه السلام)

حاجیان خسته و عطشان همه در کوی منا

عمق این فاجعه پیداست ابا عبدالله (علیه السلام)

جمله ذرات جهان با تب مولا گویند :

وه چه آقاست !چه آقاست !ابا عبدالله (علیه السلام)

شعر از خانم :زینب پوررحمتی

این غزل به به تضمین از شعر آقای قاسم نعمتی (چقدر نام تو زیباست ابا عبدالله ….)سروده شده است.

امام حسین علیه السلام :

مردى در برابر امیر المؤمنین علیه السلام برخاست و عرض کرد :

اى امیر مؤمنان ! خدا را به چه شناختى ؟

فرمود : به بر هم زدن تصمیم و در هم شکستن قصد

وقتى قصد کارى کردم، میان من و قصدم مانعى به وجود آمد

و آنگاه که تصمیمى گرفتم، قضاى الهى با تصمیم من ناسازگارى کرد

پس دانستم که تدبیر کننده اى جز من وجود دارد .

(میزان الحکمة - ج3)

از رحمت مایوس نمیشوند، مگر گمراهان

وَمَنْ یقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ

حجر/56.

می‌گویند پسری در خانه خیلی شلوغ‌کاری کرده بود.
همه‌ی اوضاع را به هم ریخته بود.وقتی پدر وارد شد،
مادر شکایت او را به پدرش کرد.
پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت، شلاق را برداشت.
پسر دید امروز اوضاع خیلی بی‌ریخت است، همه‌ی درها هم بسته است،
وقتی پدر شلاق را بالا برد، پسر دید کجا فرار کند؟ راه فراری ندارد!
خودش را به سینه‌ی پدر چسباند. شلاق هم در دست پدر شل شد و افتاد.

شما هم هر وقت دیدید اوضاع بی‌ریخت است به سوی خدا فرار کنید:
«وَ فِرُّوا إلی الله مِن الله»

هر کجا متوحش شدید راه فرار به سوی خداست.
به نقل از حاج محمد اسماعیل دولابی